«خروج آمریکا از عراق گزینه هوشمندانه‌تری است»
پایان ماموریت مبهم؟
برای جلوگیری از حملات تروریستی علیه ایالات متحده، نیازی به نگه داشتن نیرو در این کشورها نیست. این خطای بنیادی بود که ایالات متحده برای چند دهه پس از ۱۱ سپتامبر مرتکب شد و این اشتباهی بود که کمک کرد ایالات متحده به مدت چند دهه درگیر افغانستان بماند. مهم‌تر از آن، نیروهایی که در حال حاضر در سوریه و عراق حضور دارند واقعا برای محافظت از ایالات متحده در برابر داعش در آنجا نیستند. آنها به یکسری دلایل مبهم، که بیشتر آنها به مخالفت با نفوذ ایران مربوط می‌شود، در آنجا هستند. در عمل، نیروهای آمریکایی در عراق و سوریه در آنجا هستند تا اهدافی برای گروه‌های مسلح محلی باشند. این به معنای به خطر انداختن آمریکایی‌‌‌هاست؛ در حالی که هیچ دلیل قانع‌‌‌کننده‌‌‌ای برای ادامه به خطر انداختن جان آنها وجود ندارد. نیروهای آمریکایی در عراق و سوریه باید مدت‌ها پیش به خانه می‌آمدند و هر روز که می‌مانند بدون هیچ دلیل موجهی در معرض خطر قرار می‌گیرند.
دولت عراق دیگر نیروهای ما را در آنجا نمی‌‌‌خواهد و دولت سوریه هرگز نمی‌‌‌خواست این نیروها در کشورشان باشند و ایالات متحده نباید سعی کند در جایی که حضور او را نمی‌‌‌خواهند بماند. ایده «آنجا با آنها بجنگید» آنقدر تبلیغات خسته‌کننده‌ای به‌شمار می‌رود که نمی‌دانم از کجا شروع کنم. داعش در زمانی که در اوج قدرت بود، توانایی انجام حملات علیه ایالات متحده را نداشت و امروز بقایای این گروه خطر کمتری هم دارند. خطر حمله از سوی این گروه عملا وجود ندارد، و هر خطر احتمالی را می‌توان از طریق اطلاعات و نیروهای انتظامی بسیار راحت‌تر و ارزان تر مدیریت کرد. در مورد خطر تاسیس خلافت مجدد، داعش دشمنان محلی زیادی دارد که بیش از آن قادر به انجام وظیفه هستند تا بقایای این گروه را از راه‌اندازی مجدد خلافت باز دارند.
مکنزی همچنین در مقاله خود به وحشت‌‌‌آفرینی معمول در مورد عقبنشینی که هر بار که بحث می‌شود می‌‌‌شنویم، اشاره میکند و عقبنشینی سریع نیروهای آمریکایی را نمونه دیگری از ضعف آمریکا تلقی میکند که می‌تواند از سوی دشمنان مورد بهره‌برداری قرار بگیرد. با وجود این، هیچ چیز ضعیف‌تر و احمقانه‌تر از ادامه سیاست‌های بد به دلیل ترس از ضعیف جلوه یافتن نیست. همیشه این امکان وجود دارد که دشمنان از خروج ایالات متحده سوءاستفاده کنند، اما زمانی که ایالات متحده دارایی مهمی ندارد که در معرض تهدید قرار بگیرد و آمریکایی‌ها بدون هیچ دلیل موجهی کشته و زخمی می‌شوند، خروج به وضوح گزینه هوشمندانه‌تری است.قرار دادن نیروهای آمریکایی در جایی که بتوانند به راحتی توسط گروه‌های مسلح محلی مورد هدف قرار گیرند، هدیه‌ای به نیروهای متخاصم است که اگر آمریکایی‌ها در آنجا حضور نداشتند راهی برای حمله، به این آسانی، به آمریکایی‌ها نداشتند. به طور قطع مکنزی به ما این اجازه را می‌‌‌دهد که بگوییم «ماندن نیز انتخاب خوبی نیست، مگر اینکه بتوانیم به حملات به سربازان خود پایان دهیم.»
کاملا واضح به نظر می‌رسد که ایالات متحده نمی‌تواند به این حملات پایان دهد، یا حداقل نمی‌تواند از طریق استفاده از زور به آنها پایان دهد، بنابراین نگه داشتن این نیروها در جای خود منطقی نیست. هرچه بیشتر در این کشورها بمانند، احتمال تلفات بیشتر آمریکایی‌ها و خطر تشدید تنش بیشتر است. اگر سیاست ما واقعا بر اساس «تصمیم روشن در مورد آنچه برای ایالات متحده بهتر است» استوار باشد، خروج از عراق و سوریه بسیار بهتر است.
