دیپلماسی عربی در محک جنگ غزه
به گزارش سایت دیپلماسی ایرانی در ادامه این مطلب آمده است: بحران اخیر در غزه در حالی رخ داد که در ماههای اخیر شاهد افزایش سطح دیپلماسی در منطقه خاورمیانه بودهایم؛ از مذاکرات میان ریاض و انصارالله برای خاتمه دادن به جنگ ۸ساله در یمن و از سرگیری روابط دیپلماتیک میان ایران و عربستانسعودی با میانجیگری چین گرفته تا پایان انزوای طولانیمدت سیاسی و اقتصادی قطر در میان کشورهای شورای همکاری، میتوان گفت که تمام این دستاوردها در سایه دیپلماسی منطقهای اتفاق افتادهاند. افزایش فعالیتهای دیپلماتیک در منطقه این امید را ایجاد کرد که کشورهای شورای همکاری قادرند بر کارزار نظامی اسرائیل علیه نوار غزه تاثیر بگذارند و از گسترش درگیریها در منطقه جلوگیری کنند، چرا که به هر حال برخی از کشورهای شورای همکاری همچون اماراتمتحده عربی و بحرین با اسرائیل کانالهای ارتباطی رسمی دارند.
از آنجا که عربستانسعودی نیز تا پیش از شروع جنگ غزه در حال بررسی موضوع عادیسازی روابط با اسرائیل بود، انتظار میرفت که ریاض نیز تلآویو را وادار به کاهش تنشها کند. با این حال، رویدادهای اخیر نشان داده که اهرم میانجیگری کشورهای شورای همکاری ضعیف بوده و بدون حضور آمریکا اثرگذاری و موفقیت چندانی ندارد. به جز قطر، سایر کشورهای عربی اقدامات خود در خصوص توقف جنگ غزه را صرفا به درخواست آتشبس محدود کردهاند و همین امر حکایت از تاثیر و نفوذ کم آنها بر اسرائیل دارد. به نظر میرسد کشورهای شورای همکاری تمایلی به مداخله در این مناقشه ندارند چرا که تنشها هنوز به این منطقه تسری پیدا نکرده است.
درخواستهای مکرر کشورهای عربی به منظور برقراری آتشبس فوری در غزه نیز از دو نگرانی عمده آنها ناشی میشود: اول آنکه، کشورهای عربی نگرانند که رویارویی آمریکا و ایران منجر به بروز جنگهای نیابتی و درگیریهای وسیع در منطقه شود و دوم، اینکه دولتهای عربی از خشم مردمان خود نسبت به کشتار غیرنظامیان در غزه توسط اسرائیل آگاه بوده و به خوبی میدانند که این خشم جمعی ممکن است همچون جرقهای برای آغاز تظاهرات ضدحکومتی در این کشورها باشد. از دیدگاه برخی کارشناسان، با توجه به اینکه درگیریها در غزه هنوز باعث بروز یک جنگ تمام عیار نشده و از طرفی اعزام دو ناو هواپیمابر آمریکایی به آبهای منطقه این پیام را منعکس کرده که ایالات متحده برای تامین امنیت منطقه در صورت شعلهور شدن جنگ آماده است، طبیعی است که کشورهای شورای همکاری اطمینان خاطر بیشتری یافته و ترجیح دهند تا سیاست عدمدخالت را در پیش گیرند. همچنین این کشورها تلاش میکنند تا در حاشیه مناقشه باقی مانده و با درخواست آتشبس نیز رضایت افکار عمومی را در داخل جلب کنند.