بر اساس تعاریف ارائه‌‌‌‌شده کولبران به کارگران مرزی گفته می‌‌‌‌شوند که برای کسب درآمد زندگی خود مجبور به حمل اجناس می‌‌‌‌شوند و کولبری کاری است که در نتیجه بی‌عدالتی و تبعیض اقتصادی در مناطق مرزی به وجود آمده است، افرادی که در قبال پول اندک دست به کاری سخت و دشوار می‌‌‌‌زنند که هیچ حق‌‌‌ و حقوق اجتماعی و آینده‌‌‌‌ای ندارند. زندگی در مناطق مرزی همیشه با شرایط سخت و غیر‌قابل پیش‌بینی همراه است. متاسفانه در اکثر سیستم‌های حاکمه در خاورمیانه و... شاهد رشد اقتصادی در مراکز و عدم‌توسعه در استان‌های دور‌افتاده هستیم و این خود می‌تواند عاملی باشد که ساکنان مناطق مرزی در تعاریفی نانوشته در مسیر تامین نیروی کاری اجباری ساکنان پایتخت قرار گیرند. اقدامات دولت در شناسایی کولبران، صدور کارت مرزنشینی و... به طور خود به خود شرایطی را  فراهم کرده است که قاچاق و استثمار انسان‌ها به نحو دیگری صورت بگیرد.

در مناطق مرزی ما شاهد حضور پدیده‌های جدیدی همچون اجاره کارت کولبری و... هستیم؛ به نحوی که چهره‌های پنهان عرصه قاچاق با اجاره کارت کولبران و پرداخت هزینه‌ای ناچیز به امور قاچاق خود پرداخته و کسی اسمی از آنها نمی‌برد و ساکنان فقیر و تهیدست مرز با ریسک بالای غیر‌قابل تصور قدم در مسیری می‌گذارند که مرزبانان بر اساس ساختار قانونی تعریف‌شده برای جلوگیری از قاچاق، اقدام به ممانعت از ورود کالا کرده و ساکنان مرزی هم برای تامین مایحتاج زندگی به شغل کولبری می‌پردازند . کولبری به صورت خواسته یا ناخواسته پدیده‌ای است که در میان مسوولان رسمیت یافته و عده‌ای تلاش می‌کنند آن را به عنوان اشتغال اعلام کنند؛ در حالی که بحث از بیمه کردن کولبران، ساماندهی و... هم مطرح می‌شود. حتی اگر این اقدامات هم صحیح باشد؛ بازهم کولبری دردی است ماندگار.