دکه - ۱۴۰۲/۰۴/۰۵
پیش از آن نیز سریال دیگری در شبکه نمایش خانگی با محوریت ایجاد تنفر و خشونت علیه حافظان امنیت با تبلیغات گسترده پخش شد. نکته قابل توجه اینجاست که این سریال نیز با استقبال ویژه رسانه‌های معاند در خارج و جریان غربگرا در داخل مواجه شد و همزمان اعتراض گسترده خانواده‌ها را در پی داشت. نحوه مواجهه آشوبگران با نیروهای حافظ امنیت در اغتشاشات سال ۱۴۰۱ در مقایسه با فتنه‌های قبلی یک تفاوت عمده داشت و آن توحش و خشونت بی‌سابقه بود. قطعا تهییج رسانه‌های بیگانه و دنباله‌های داخلی آن، عامل اصلی در این خصوص بود، اما بدون شک، تولیدات نمایش خانگی و از جمله دو نمونه اشاره شده نیز در این خصوص تاثیرگذار بوده‌اند. روزنامه شرق در گزارشی با تیتر پشت پرده اختلاف‌ها در صدا‌و‌سیما؛ جبلی به سرنوشت سرافراز دچار می‌شود؟ بااشاره به کشــمکش بر ســر مهار پلتفرم‌های پخش آنلاین یا VODها نوشت: ارگان مطبوعاتــی صداوســیما صراحتا مدعی می‌شود چون مخالفان نمی‌خواهند خودشــان انتقاد کنند، «به صورت نیابتی به جبلی و جلیلی حمله می‌کنند»
و در ادامه نیز می‌پرســد: «اگر نه آیــا این جریان به ظاهر خودی مخرب از پشت پرده‌ها آگاه نیست؟». در اینجــا مجموعه صداوســیما فاش می‌کند که مساله برخورد با پلتفرم‌ها پشــت پرده‌هایی دارد که مردم نمی‌دانند و اتفاقا «خودی‌ها» از این پشــت پرده‌ها آگاه هســتند. روزنامه سازندگی در یادداشت روز خود با عنوان «پوتین سرنگون نمی‌شود» در مورد گروه واگنر و تحلیل‌های غلط درمورد آن نوشت: این گروه بدون شک نمی‌تواند تغییری در دولت و تهدیدی برای پوتین باشد. امید واگنر به مردم روسیه است که مردم نیز از آنها رویگردان هستند. یک احتمال ضعیف در ارتباط با پیوستن بخشی از نظامیان روسیه وجود دارد که آن هم بسیار بعید و غیر‌متحمل است. وفاداران به پوتین بسیار بیشتر از این گروه و کسانی هستند که ممکن است درحد اقلیت به آنها بپیوندند.
روزنامه هم‌میهن در گفت‌وگویی با الهه کولایی، استاد روابط بین‌الملل دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران به مسائل اخیر روسیه پرداخت. کولایی در این گفت‌وگو گفت: با توجه به بهره‌مندی گسترده روسیه از سیاست‌های ضدغربی ایران که هرچند با نوسان ولی همواره در چهار دهه اخیر ادامه داشته، رویدادهای جاری می‌تواند زنگ خطر را برای تصمیم‌گیرندگان کشور به‌صدا درآورد، تا به الزام‌های برآمده از ژئوپلیتیک ایران تن دهند. می‌توان امید داشت که موازنه‌گرایی در سیاست خارجی ایران جایگاه خود را بازیابد: به جای اتکا بر شرق، تلاش برای گسترش روابط با «غرب» و «شرق» مورد توجه قرار گیرد. یعنی به جای تبدیل شدن به «کارت بازی روسیه»، از تعارض منافع شرق و غرب، برای بهبود جایگاه منطقه‌ای و بین‌المللی خود استفاده کنیم.
