دکه - ۱۴۰۱/۱۲/۱۴
در ادامه این مطلب آمده است: واقعیت آن است که پیچیدگی ماجرا مضاعف است و با وقوع هر نمونه جدید از این سلسله رویدادها، نهتنها از پیچیدگی کم نمیشود، بلکه بر ابعاد آن اضافه میشود. نویسنده این مطلب همچنین نوشت: در سطح جامعه رویدادهای بسیاری رخ میدهد که در برابر آنها حفظ آرامش و متانت عمومی ضروری است. روزنامه هفتصبح در گزارشی با عنوان پدیده سرمهای عاشقانه نوشته است مصرف سرم در بهمن ماه تحت تاثیر روز ولنتاین، رکورد دوران پیک را شکسته است. روزنامه ایران در گزارشی با اشاره به افزایش ترافیکهای پایان سال و قفل شدن خیابانها و معابر پایتخت نوشته است ترافیک خریدهای نوروزی زودتر از سالهای گذشته امسال تقریبا از اواسط بهمن آغاز شده است. در ادامه این گزارش آمده است تاکنون طرح ویژهای برای مهار این ترافیک اعمال نشده است و آنچه در خیابانهای این روزهای تهران دیده میشود ناهماهنگی در ترددها و حتی ساعات ترافیکی است که شهروندان را سردرگم کرده است.
روزنامه همشهری در یادداشتی با تیتر «جلوگیری از نرمال شدن ایران» نوشت: مسموم کردن دختران دانشآموزش آشکارا یک خرابکاری امنیتی است که شبکه ایجادکننده آن همان شبکهای است که آشوبهای اخیر را ایجاد کرد. دیگر توان و انرژی سابق را ندارند بنابراین پروژه را کوچکتر و خبیثتر کردهاند. روزنامه اطلاعات در یادداشتی با عنوان «عشق و افتخار» نوشت: هفته گذشته «پیروز»، توله یوز کمیاب و گرانقدر و خوشسیمای ایرانی جان باخت. جان باختن این توله یوزپلنگ نادر و زیبا، چنان غمی در جامعه جاری کرد که از یک منظر حیرتآور و از یکسو باعث امیدواری و خوشحالی است. امیدواری و خوشحالی از چه؟ از اینکه شاید برای نخستین بار در تاریخ، مردمی برای از دست دادن یک بچه پلنگ احساس اندوه میکنند و با هزار تاسف و غصه این خبر را به همدیگر میگویند: دیدی این طفل هم آخر مرد؟ خیلی غمانگیز بود! چقدر حیف شد! باید دید چه کسانی احیانا مسوول بودند؟
در ادامه این مطلب آمده است: این کنشهای مردم را قیاس کنید با اینکه تا همین چند سال پیش اگر یوزپلنگی، پلنگی، خرسی، در سرمای زمستان و از فرط گرسنگی به دهی یا حاشیه شهری پناه میآورد، مردم آن منطقه یگانه وظیفه خود را کشتن آن حیوان میدانستند. آن هم به بیرحمانهترین شکل؛ با بیل و کلنگ و چوب. از منظر رفتارشناسی و جامعهشناسی، تغییر در روحیه، نگاه، شناخت و احساس ملتی نسبت به حیاتوحش ـ به عنوان بخشی از زیستبوم ـ را میتوان نشانه بارزی از پیشرفت درک عمومی از فضیلتهای اجتماعی و فهم عمیق و متعالی از «زیست جهان» دانست.