رهبران اسرائیل به «جنگ بین جنگ» خود از جمله حمله به تاسیسات ایران در آخر هفته گذشته ادامه داده‌اند، حملاتی که مقامات آمریکایی آن را به موساد نسبت داده‌‌‌اند. به نظر می‌رسد که اسرائیلی‌‌‌ها حتی فناوری‌‌‌های قدیمی و استفاده ‌‌‌نشده را از اوکراینی‌‌‌ها دریغ می‌کنند.از زمان حمله ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه به اوکراین، اسرائیل - دقیقا مانند دولت ترکیه - بازی دوگانه‌‌‌ای را انجام داده و از استقلال اوکراین حمایت صرفا لفظی و به کی‌یف کمک‌‌‌های بشردوستانه ارائه کرده است. ترکیه‌ای‌‌‌ها حداقل حاضرند به اوکراینی‌‌‌ها تسلیحات بفروشند. در مقابل، اسرائیلی‌‌‌ها با جدیت از هرگونه سیاستی که به روابط اسرائیل با مسکو آسیب می‌‌‌زند اجتناب می‌کنند.

دلیل اصلی این امر امنیت است. روس‌‌‌ها در سوریه و حریم هوایی آن حضور گسترده‌‌‌ای دارند. برای اینکه اسرائیل بتواند به ایران یا نیرو‌‌‌های نیابتی آن در خاک سوریه حمله کند، خلبانان اسرائیلی باید با روس‌‌‌ها درگیری داشته باشند. البته پوتین هم از این شرایط خوشحال است، زیرا اگرچه او و ایران بر تضمین بقای رژیم بشار اسد، رئیس‌‌‌جمهور سوریه توافق دارند، روس‌‌‌ها ترجیح می‌دهند ایرانی‌‌‌ها شریک دوم باشند. حملات دوره‌‌‌ای اسرائیل به ایران با موافقت بی‌سر و صدای کرملین، رویکرد پوتین را تقویت کرده است. حتی اگر بیشتر روابط اسرائیل و روسیه در مورد سوریه و امنیت باشد، اما این روابط ابعاد دیگری هم دارد. از آنجا که سیاست اسرائیل تحت هدایت نخست‌وزیر بنیامین نتانیاهو به طور پیوسته به سمت راست حرکت کرده است، اسرائیل با کشور‌‌‌هایی که در هیچ یک از این دو دسته قرار نمی‌‌‌گیرند روابط برقرار کرده است.

در طول تقریبا ۷۵ سال، اسرائیلی‌‌‌ها به دنبال مدیریت تضاد‌‌‌ها و مشکلاتی بوده‌‌‌اند که این انگیزه‌‌‌های رقابتی را ایجاد کرده‌‌‌اند، اما دولت جدید به مدیریت آنها اهمیتی نمی‌‌‌دهد. در عوض، به دنبال تقویت یک دولت آشکارا یهودی مبتنی بر قرائت خاصی از یهودیت است که سعی نمی‌‌‌کند کسانی را که خارج از مقوله یهودیت قرار می‌‌‌گیرند، جا دهد.اسرائیل در مسیر سیاسی قرار دارد که آن را در زمره دولت‌های غیرلیبرال جهان قرار می‌دهد. این نادرست است که بگوییم اسرائیل دقیقا مانند هند و مجارستان است. با این حال، رهبران همه این کشور‌‌‌ها دیدگاه مشابهی در مورد چگونگی سازماندهی جوامع خود دارند. بنابراین، بله، درست است که روابط اسرائیل با مسکو با نگرانی‌های امنیتی آن و وضعیت اضطراری که حضور ایران در سوریه است، در هم تنیده شده است.