کشور ما نیاز به اصلاح داشته اما در دو دهه گذشته با لجبازی‌های سیاسی بر معضلات آن افزوده شده است. هفت‌صبح در «ارتباط عصیان با مهاجرت و اجاره‌نشینی» ریشه‌های مغفول اعتراضات را تحلیل کرده است. اردشیر گراوند، جمعیت‌شناس معتقد است: «مجموع سرمایه اجتماعی نظام کاهش یافته و حتی اگر این ناآرامی‌ها فروکش کند، ممکن است در مقطعی دیگر به بهانه تازه دوباره تشدید شود.» هم‌میهن در «ردپای عوامل دولتی در کمبود دارو» به نقل از عضو کمیسیون دارو و بهداشت دیده‌بان شفافیت و عدالت، طرح دارویار را عامل اصلی کمبودهای دارویی دانسته که باید متوقف شود. آرمان ملی از چرایی بروز پدیده عمامه‌پرانی در «عمامه‌پرانی اعتراض یا انحراف؟!» نوشته که نخستین عمامه‌پرانی از سر شیخ‌فضل‌الله نوری بود. زیدآبادی سوال پرسیده چرا روشنفکران منصف هشدار نمی‌دهند؟

بعد از انتشار تصاویر بدون حجاب ترانه علیدوستی، کیهان نوشته: خانم بازیگری که قبلا در سریالی با بودجه حاصل از اختلاس بازی کرده بود، اخیرا اقدام به انتشار تصویر بی‌حجاب همراه با کاغذی که روی آن شعار- به زعم خودش حمایت از آزادی و زنان- نوشته را منتشر کرده است. «ترانه علیدوستی» وقتی فهمید سریال شهرزاد، حاصل پول‌های اختلاس شده از صندوق ذخیره فرهنگیان است، نه‌تنها حاضر به پس دادن دستمزد حاصل از این پول آلوده نشد که سکوت هم پیشه کرد؛ اعتراض که هیچ، حتی حاضر به انتقاد از تهیه‌کننده و سرمایه‌گذاری که مرتکب فساد اقتصادی شدند هم نشد. آن موقع سکوت کرد چون در داخل برای وی منفعت مالی به همراه داشت و این موقع تظاهر به اعتراض می‌کند چون این‌بار در خارج از کشور و جشنواره‌های ضدایرانی برای او منفعت خواهد داشت.

روزنامه جام‌جم نیز تیتر یک خود را به رونمایی از موشک هایپرسونیک اختصاص داد و نوشت: «۷ دقیقه تا تل‌آویو». روزنامه جوان هم همچون جام‌جم به تولید موشک ایرانی هایپرسونیک پرداخت و تیتر یک خود را چنین برگزید «عصر هایپرسونیک ایرانی». فرهیختگان نیز یکی دیگر از روزنامه‌هایی بود که رسیدن به هایپرسونیک را عبور از استراتژی بازدارندگی و رسیدن به حالت تهاجمی معنا کرد و تیتر یک خود را «هایپرکابوس بین سلمان و نتانیاهو» برگزید.