وی افزود: «می‌‌‌دانیم که طی حدود سه‌سال گذشته خانواده‌‌‌های قربانیان هواپیمای اوکراینی در ایران و کانادا پیگیر این قضیه بوده و مشخصا در کانادا یک‌گروه لابی ایجاد کرده‌‌‌اند. سخنگوی این خانواده‌‌‌ها در ۶ اوت ۲۰۲۱ در جریان تظاهراتی خواستار تحریم شماری از مقامات ایرانی از جمله آقای ظریف شده بود. به‌موازات فعالیت آنها، طی یک‌ماه گذشته نیز اعتراضات در ایران موجب تحرکاتی در بین ایرانیان مقیم کانادا شده و این خانواده‌‌‌ها در سازماندهی این تحرکات نقش داشته‌‌‌اند. در این باره می‌‌‌توان به گردهمایی ایرانیان در تورنتو اشاره کرد که رهبر حزب محافظه‌کار کانادا (رقیب حزب لیبرال در قدرت) نیز در آن سخنرانی کرد.»

احمدی با بیان اینکه برخی از رسانه‌‌‌های بین‌المللی از فشار انجمن خانواده‌‌‌های جان‌باختگان هواپیمای اوکراینی بر دولت کانادا برای اعمال تحریم سخن گفته‌‌‌اند، اظهار کرد: «مشخصا واقعیت این است که ایرانیان مقیم کانادا با توجه به شمارشان و شمار آرایشان در ادوار انتخاباتی و نیز حضور برخی از آنها در مجالس فدرال و ایالتی در سیاست کانادا صاحب نفوذ هستند و می‌‌‌توانند بر تصمیمات دولت کانادا تاثیراتی داشته باشد. در قضیه هواپیما، با توجه به وجود اتباع و برخی افراد مقیم کانادا در بین جان‌باختگان، افکار عمومی در کانادا نیز تحت‌تاثیر قرار گرفته بود. البته روشن است که ظریف و همکاران ایشان نقشی در قضیه هواپیمای اوکراینی و سیاستگذاری در مورد آن و سیر مناقشات حقوقی مربوطه نداشتند و تصمیمات در این مورد در دوایر دیگر گرفته می‌‌‌شد. حتی آقای ظریف در آن فایل صوتی که درز کرد، عصبانیت خود را از کتمان حقیقت از او و از سوءجریانات مربوطه نشان داد. بدیهی است که نباید در چنان مصاحبه مفصلی بر این یا آن کلمه به‌خصوص انگشت گذاشت و از کلیت موضوع غافل ماند.» احمدی در پاسخ به این پرسش که اعمال این‌‌‌گونه تحریم‌‌‌ها علیه اشخاص به طور معمول چه کارکردی دارند، افزود: «این‌گونه تحریم‌‌‌ها معمولا تحریم‌‌‌هایی نمادین هستند و هدف اصلی دولت‌‌‌هایی که نسبت به اعمال آنها اقدام می‌کنند نیز ایجاد یک بستر حقوقی عمومی علیه شخص تحت تحریم و کشور متبوع او و لطمه زدن به اعتبار کشور تحت تحریم است. از اینکه بگذریم کسانی مانند آقای ظریف نه در کانادا اموالی دارند و نه محتمل است که قصد سفر به آن کشور را داشته باشند یا با اتباع کانادا وارد تجارت شوند.»