جبار کوچکی‌نژاد در جریان بررسی طرح نسخ قانون تغییر ساعت رسمی کشور پیشنهادی درباره تغییر روزهای تعطیل از پنج‌شنبه و جمعه به جمعه و شنبه داد و گفت: «تعطیلات رسمی کشور در روزهای پنج‌شنبه و جمعه و تعطیلات کشورهای دنیا در روزهای شنبه و یکشنبه است؛ این بدان معناست که مبادلات اقتصادی ما با دنیا آن هم در شرایط فعلی اقتصادی چهار روز در هفته تعطیل می‌شود.» وی با تاکید بر لزوم ارتباطات و تعامل با کشورهای دنیا گفت: «روزهای پنج‌شنبه تنها در برخی استان‌ها و دستگاه‌ها تعطیل است که این باعث سرگردانی مردم می‌شود. پیشنهادم این است که تعطیلات رسمی کشور به روزهای جمعه و شنبه تغییر کند، با این روش، تنها یک روز مراودات اقتصادی با دنیا قطع می‌شود و در نهایت به نفع کشور است. بحث تغییر ساعت و تغییر تعطیلات رسمی شاید در دوره‌های مجلس یک بار اتفاق بیفتد و بعید است که این موضوع در این دوره مجدد مطرح شود.»

اگرچه عبدالرضا مصری، نایب‌رئیس مجلس پیشنهاد این طرح را به جلسات دیگری موکول کرد، اما نکته قابل توجه در این است که هیچ مخالفتی از سوی نمایندگان با این طرح صورت نگرفت و در یک اتفاق قابل تامل این موضوع مطرح شد. این طرح آخرین بار در مرداد سال ۹۸ در دولت دوم روحانی در زمان انتقال سازمان میراث فرهنگی و گردشگری به وزارتخانه مطرح شد که مورد توجه و موافقت نمایندگان قرار نگرفت.شاید بتوان دلیل مطرح شدن این طرح از سوی نماینده رشت را در این دانست که گیلان از کانون‌‌های اصلی بازار سفر و گردشگری است. بازار گردشگری گیلان مدت‌هاست که با مشکل هجوم مسافران مواجه است و این امر انعکاس دغدغه اصلی فعالان گردشگری و مردم این استان در تعطیلات مناسبتی است که علاوه بر هجوم مسافران با اثرات مخربی همچون ترافیک، کیفیت پایین خدمات و... مواجه می‌شود.اما نکته‌‌ای که در این طرح باید به آن توجه شود این است که طراحان نباید بر روزهای تعطیل متمرکز شوند و تنها کافی است، پنج‌شنبه‌های سرگردان را سامان دهند و به یک روز تعطیل رسمی در تمام کشور تبدیل کنند و تمرکز بر تعطیلی رسمی دوروزه آخر هفته با احتساب پنج‌شنبه‌ها باشد تا به‌‌جای تعطیلی چند سازمان و نهاد خاص در تهران و برخی از شهرها در روز پنج‌شنبه، تمامی مشاغل دولتی و خصوصی تعطیلی رسمی و واقعی در دو روز آخر هفته داشته باشند.آخر هفته دو روزه نیاز فوری و ضروری کشور، شهروندان و شاغلان کشور است؛ چراکه تقریبا در تمامی کشورها ویکند حداقل دوروزه است و مجموع تعطیلات رسمی به بالای ۱۱۰ روز در سال می‌‌رسد. در حالی که ما با ویکند یک روزه، مجموع تعطیلات‌مان کمتر از ۸۰ روز در سال است. این ناهماهنگی تقویم تعطیلات ایران براساس تصور غلط از سال‌های دور تا به امروز است که گمان می‌کنند روزهای تعطیل در ایران بیش از سایر کشورهاست که این امر ناشی از پراکندگی تعطیلات در طول سال شکل گرفته است.این در حالی است که یک سال پس از همه‌‌گیری کرونا در جهان و تعطیلی سفرها، برخی از کشورهای توسعه‌یافته در فاز پایلوت و برخی همچون فنلاند و امارات به شکل رسمی، ویکند خود را سه‌روزه کردند. ویکندهای دو یا سه‌روزه مزیت‌‌هایی برای اقتصاد کشورها و شهروندانش خواهد داشت. زیرا منجر به تعادلی طلایی بین کار و فراغت خواهد شد و باعث می‌شود زمان تفریح، فراغت و استراحت به حد معقول گرایش پیدا کند و طی چهار روز کاری، راندمان کاری تا   شود. مزیت دیگر اینکه، آخر هفته دوروزه، به همه شهروندان فرصت برابر برای سفر و گردشگری می‌دهد چه سفرهای شهری و چه برون‌شهری. این امر منجر به افزایش تقاضای پایدار سفر در طول سال می‌شود و از سفرهای تهاجمی و مناسبتی جلوگیری می‌کند. علاوه بر توزیع سفرها در طول سال، منجر به افزایش رغبت در سرمایه‌‌گذاری در صنعت گردشگری، افزایش عرضه و تقاضا و پایین آمدن هزینه‌های سفر خواهد شد.