گزارش نشریات آمریکا از توان نظامی ایران
دهه‌‌‌ها بود که راکت‌‌‌ها و موشک‌‌‌های ایران به طور گسترده‌‌‌ای فاقد دقت بودند. مککنزی ادامه داد، در عین‌‌‌الاسد، «[موشکها]تقریبا به همان جایی خوردند که آنها می‌‌‌خواستند بخورد.» به گفته او، «حالا [این موشکها] می‌توانند به گونه‌‌‌ای موثر به نقاط مختلفی در گستره و در عمق خاورمیانه اصابت کنند. اصابتشان به نقاط مختلف دقت زیادی دارد.» نیویورکر همچنین در این گزارش آورده است: «ایران بر تولید موشک‌‌‌هایی با برد بالاتر، دقت بالای اصابت و قدرت تخریب بیشتر تمرکز کرده است. آژانس اطلاعات دفاعی گزارش داده است ایران در حال حاضر، یکی از برترین تولیدکنندگان موشک جهان و زرادخانه آن بزرگ‌ترین و متنوع‌‌‌ترین زرادخانه در خاورمیانه است.» این نشریه می‌‌‌افزاید: «ایران بیش از چیزی که دشمنانش، از جمله آمریکا و اسرائیل بتوانند قدرت تخریب آن را داشته باشند، می‌تواند موشک شلیک کند. مککنزی در این باره می‌‌‌گوید، تهران در این زمینه به مرحله «برتری» رسیده است، یعنی سطحی از توانمندی که کشوری وقتی به آن برسد، به خاطر تسلیحاتی که در اختیار دارد، غیرقابل کنترل یا شکست دادن می‌شود. به گفته او، ظرفیت استراتژیک ایران در حال حاضر بسیار بزرگ است.» رابین رایت در بخش دیگری از این گزارش می‌‌‌نویسد: «یوزی روبین، اولین رئیس سازمان دفاع موشکی اسرائیل می‌‌‌گوید، برنامه موشکی ایران «بسیار پیشرفته‌‌‌‌تر از برنامه موشکی پاکستان است.» وی می‌‌‌افزاید: «کارشناسان، برنامه موشکی ایران را با برنامه موشکی کره‌شمالی مقایسه می‌کنند که در دهه ۸۰ میلادی به پایه‌‌‌گذاری برنامه تهران کمک کرد. جفری لوییس، کارشناس اندیشکده مطالعات بین‌الملل میدل‌بری در این باره به من گفت، برخی موشک‌‌‌های ایران از موشک‌‌‌های کره‌شمالی بهترند. برخی کارشناسان هم بر این عقیده‌‌‌اند که احتمال دارد کره‌شمالی در حال واردات فناوری موشکی از ایران باشد.» رایت در این گزارش همچنین مطرح می‌کند: «طبق ارزیابی‌‌‌های اطلاعاتی آمریکا، ایران هزاران موشک بالستیک دارد که می‌توانند تا سیزده مایل در هر جهتی برسند، تا قلب هند و چین در شرق، تا روسیه در شمال، تا یونان و دیگر کشورهای اروپایی در غرب و تا اتیوپی، نقاط دوردست جنوب و در شاخ آفریقا. حدود صد موشک می‌تواند به اسرائیل برسد. نیویورکر ادامه داد: «ایران همچنین صدها موشک کروز دارد که می‌توانند از روی زمین یا دریا شلیک شوند، در ارتفاع کمی به پرواز در بیایند و از چند جهت حمله کنند. ردیابی این موشکها برای رادارها و ماهواره‌‌‌ها دشوارتر است، چون برخلاف موشک‌‌‌های بالستیک، موتورشان فاقد گرمای زیاد است.»
برتری جنگنده‌‌‌های f۱۴ ایران
همچنین نشریه نشنال‌‌‌اینترست نیز در تحلیلی به قابلیت‌‌‌های جنگنده‌‌‌های f۱۴ ایران پرداخت. به گزارش «ایلنا» به نقل از نشنال اینترست، در سراسر نیمه دوم دهه ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰، کشورهای زیادی برای دسترسی به جت جدید f۱۴ اعلام آمادگی کردند، اما محدودیت‌های صادراتی مانع از اشتراک‌‌‌گذاری آن توسط واشنگتن شد. این در حالی است که ایران در نهایت این جت را در اوایل دهه ۱۹۷۰ دریافت کرد. در سال ۱۹۸۰ هنگامی که عراق به رهبری صدام‌حسین به ایران حمله کرد، برتری f۱۴ به سرعت آشکار شد و طبق گزارش‌ها، [ایران]حداقل ۵۰ برتری هوایی در ۶ ماه اول جنگ ایران و عراق کسب کرد و تنها یکی از آنها آسیب دید. به دنبال این سلسله موفقیت‌‌‌ها، خلبانان عراقی تاکتیک‌‌‌های خود را تغییر دادند و به طورکلی از درگیری با f۱۴ خودداری کردند. به‌رغم محدودیت‌هایی که برای جنگنده‌‌‌های f۱۴ اعمال شده بود، مهندسان ایرانی نیز اقداماتی انجام دادند، اقداماتی مانند اضافه کردن محفظه بمب به این جنگنده‌‌‌ها برای تبدیل آنها از جنگنده‌‌‌های هوایی به جنگنده‌‌‌هایی با قابلیت تهاجم به اهداف زمینی.
