بیزینس اینسایدر با اشاره به تلاش آمریکا برای تمدید تحریم‌های تسلیحاتی علیه ایران ادامه داد: «کار تا آنجا پیش رفته است که وزارت دفاع آمریکا آماده می‌شود از تفسیر حقوقیِ معیوب برای این منظور استفاده کند.» این نشریه به خروج یک جانبه آمریکا از برجام اشاره کرد و افزود: «قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل که به برجام رسمیت بخشید، فروش یا انتقال برخی سلاح‌ها را به ایران تا پنج سال منع کرده است... کاخ سفید پیش نویس قطعنامه‌ای را بین اعضای شورای امنیت توزیع کرده است تا بر اساس آن مدت این تحریم نامحدود شود، تلاشی که چین و روسیه با قاطعیت آن را نمی‌پذیرند. به نوشته نیویورک تایمز، دولت ترامپ تلاش می‌کند اینگونه به روسیه و چین پاسخ دهد که آمریکا از اولین امضا‌کنندگان برجام بوده و می‌تواند به‌صورت یک‌جانبه تمام تحریم‌های ضد ایرانی از جمله تحریم‌های تسلیحاتی را علیه آن بازگرداند. شاید این تاکتیک دولت ترامپ در نابودی بازمانده برجام موفق باشد، اما راهکار «فرتوت» واشنگتن درقبال ایران همچنان نتایج یکسان توخالی درپی خواهد داشت.» کاخ سفید در سال ۲۰۱۸ که از توافق برجام خارج شد، اعلام کرد تنها فشارهای بیشتر اقتصادی و نظامی است که دولت ایران را مجبور می‌کند رفتار خود را در عرصه سیاست خارجی تغییر دهد. فهرست ۱۲ گانه از آرزوهای مایک پومپئو وزیر خارجه آمریکا شامل همه‌چیز می‌شد، از خروج ایران از سوریه تا تعلیق فعالیت‌های غنی‌سازی اورانیوم. اما کمتر از شش ماه بعد، پمپئو به‌صورت محرمانه تصریح کرد بار شدید تحریم‌ها است که نهایتا ایران را به تغییر رفتار مجبور خواهد کرد و از نظر «برایان هوک» مسوول آمریکا در امور ایران، هدف از سیاست فشار حداکثری، بازگرداندن تهران به میز مذاکره است. اما استراتژی دولت ترامپ را می‌توان به سادگی، شکست نامید. نویسنده با بیان آنکه فشارهای اقتصادی برای ایران مشکلاتی ایجادکرده است افزود: «هیچ‌یک از این فشارها به تغییر رفتار ایران منجر نشده است. در حقیقت راهکار فقط تنبیه – و نه تشویق- نسبت به آنچه که ترامپ، پمپئو، هوک و جان بولتون، مشاور سابق امنیت ملی آمریکا، پیش‌بینی کرده بودند، نتایج کاملا عکس داشته است. ایرانی‌ها به جای آنکه در قبال این فشار زانو زده و بر اساس شروط واشنگتن مذاکرات جدید را با آنها آغاز کنند، به فشار حداکثری با مقاومت حداکثری پاسخ داده‌اند. عکس‌العمل‌ها و رفتار امروز ایران نسبت به یک دهه گذشته بسیار متفاوت شده است؛ به‌عنوان مثال کشتی‌های خارجی را (درخلیج‌فارس) چندین هفته توقیف کرد و برای نخستین بار در تاریخ ۴۱ ساله جمهوری اسلامی، در پاسخ به اقدام آمریکا در ترور سردار قاسم سلیمانی، فرمانده نیروی قدس سپاه، مستقیما با موشک به نظامیان آمریکایی حمله کرد و اخیرا هم ناوهای آمریکایی را در خلیج فارس به مدت یک ساعت محاصره کرد.

به نوشته بیزینس اینسایدر، آخرین چیزی که آمریکا در بحبوحه شیوع جهانی کرونا به آن نیاز دارد، «یک جنگ احمقانه دیگر در خاورمیانه» است. منافع مرتبط با امنیت ملی آمریکا به حمایت از مردم آمریکا از تروریسم فراملیتی، تضمین وجود نفت کافی در بازارهای جهانی و جلوگیری از گیر افتادن ارتش آمریکا در مناقشات بین قدرت‌های بزرگ منطقه محدود است.  سیاست فشار حداکثری سبب شده است، دستیابی به این منافع دشوارتر شود و احتمال بروز جنگ را بسیار بیشتر کرده است. واقعیت ثابت کرده است طرفداران فشار حداکثری از زمان تصویب این استراتژی، به تعداد نامحدود اشتباه کرده‌اند. رئیس‌جمهور ترامپ نباید دیگر به نصایح آنها گوش کند، باید آمریکا را به توافق هسته‌ای بازگرداند و از آن به‌عنوان مبنایی برای مذاکرات بیشتر با ایرانی‌ها در آینده استفاده کند. همچنین کانال‌های مذاکراتی نظامی-نظامی برقرار کند تا از تبدیل حوادث به بحران، جلوگیری شود.