با اینکه موضع‌گیری روحانی، نقشه راهی را برای هر توافقی با ایالات‌متحده تعیین کرد، اما باب مذاکره را باز گذاشت؛ بر این اساس، می‌توان گفت پس از آنکه تهران توانست با سیاست مقاومت سازنده خود تا حد زیادی فشارهای آمریکا را خنثی کند، اکنون، یک قدم به مذاکره نزدیک شده است؛ این درحالی است که عجله‌ای برای گفت‌وگو با آمریکا ندارد. بدین معنا، برنامه‌های «پایداری» ایران وارد مرحله تازه‌ای شده است. خوش‌بین‌ها انتظار دارند که در مرحله بعدی، هر دو طرف گام‌هایی آهسته بردارند؛ به این ترتیب که واشنگتن در تحریم‌های خود تسهیلاتی ایجاد کند و برای مثال، معافیت برخی کشورها از تحریم ایران را بازگرداند و به توافق هسته‌ای احترام بگذارد؛ البته بدون آنکه به این توافق بازگردد.

در مقابل، ایران هم با آرامش بیشتری پیش رفته و از فعالیت‌های هسته‌ای تا حدی عقب‌نشینی کند. در صورتی که این روند استمرار پیدا کند، تحولی بزرگ در کاخ سفید اتفاق می‌افتد که فراتر از موفقیت دیپلماتیک مکرون بوده و به معنای پایین آمدن ترامپ از سقف خواسته‌هایش و تلاش برای توافقی سریع، کمی پیش از انتخابات ریاست‌جمهوری است؛ درحالی‌که این دستاورد ترامپ، پرونده برنامه‌های موشکی ایران را نادیده می‌گیرد.

این تغییر، قطعا باعث خوشحالی تل‌آویو نمی‌شود؛ ولو اینکه مذاکره مستقیمی بین روسای‌جمهور ایران و آمریکا، یا وزرای‌خارجه آنها صورت نگیرد. اما در مقابل سناریوی خوش‌بینی، هستند عده‌ای که بر دشواری چشم‌پوشی ترامپ از پرونده موشک‌های ایران تاکید می‌کنند و معتقدند که این موضوع، مهم‌ترین دغدغه ترامپ در جریان حمله به تهران است. در مجموع، می‌توان گفت نشست‌های بیاریتز، دری را برای مذاکرات ایجاد کرده است، اما این در همچنان قفل است و کلید آن، همان‌طور که روحانی تصریح کرد، در دست ترامپ است.

پیشنهاد مکرون، چگونه موجب شکستن یخ‌ها شد؟

همزمان و در تحلیلی دیگر روزنامه الکترونیکی رای‌الیوم نوشت که به‌نظر می‌رسد وساطت رئیس‌جمهور فرانسه برای کاهش تنش‌ها در بحران ایران، تا حدودی موفق به شکستن یخ‌ها شده و توانسته یک شکاف دیپلماتیک ایجاد کند که در دعوت از محمدجواد ظریف، وزیرخارجه ایران، برای حضور در بیاریتز فرانسه و در ادامه، صحبت‌های خوش‌بینانه دو طرف آمریکایی و ایرانی، نمود یافت. در ادامه این مطلب آمده است: مشخص است که میانجیگری فرانسه با اشاره رئیس‌جمهور آمریکا اتفاق افتاده و نشان‌دهنده تنگنای ایالات‌متحده است که می‌تواند آن را به سمت جنگی ناخواسته بکشاند. از سوی دیگر، صحبت‌های حسن روحانی در مورد احتمال مذاکره، برای یافتن راه‌حل سیاسی در صورت رفع تحریم‌های ظالمانه، نیز موجی از خوش‌بینی ایجاد کرد؛ صحبت‌هایی که البته با انتقادات گسترده‌ای از سوی اصولگرایان روبه‌رو شد. در همین رابطه، ۸۳ نماینده مجلس شورای اسلامی در ایران، به روحانی تذکر دادند.

گشایش اندکی که از طریق دیپلماسی فرانسوی محقق شد، نگرانی اسرائیلی‌ها و برخی هم پیمانان عرب آن را نیز در پی داشت که برای مقابله نظامی آمریکا و ایران عجله داشتند. ترامپ هرگز عقب‌نشینی نکرده و مادامی که به ساختاری برای حفظ آبروی خود نرسد، تمام تحریم‌ها را لغو نمی‌کند. به‌نظر می‌رسد او از رئیس‌جمهور فرانسه خواسته است تا شرایطی را در این راستا مهیا کند.

پیشنهاد مکرون در این‌باره، ترتیب دادن دیداری بین روحانی و ترامپ بود. معتقدیم ایران با چنین پیشنهادی موافقت نمی‌کند.

ترامپ به‌دنبال گرفتن عکس مشترک با روحانی است؛ ولو اینکه این عکس در جریان دیدار گذرای آنها در نشست مجمع عمومی سازمان ملل باشد. هدف رئیس‌جمهور آمریکا آن است که نزدیک انتخابات ریاست‌جمهوری، به افکار عمومی در ایالات‌متحده اینگونه القا کند که طرف ایرانی عقب‌نشینی کرده، در برابر فشارهای آمریکا تسلیم شده و به میل خود سر سفره مذاکرات نشسته است. روحانی تمام میانجیگری‌ها برای دیدار مذکور را رد کرد؛ ضمن آنکه می‌داند جبهه اعتدالگرای ایران، ضربه محکمی از ترامپ خورده است؛ چه زمانی که از توافق هسته‌ای خارج شد و تحریم‌ها علیه نظام ایران را تشدید کرد و چه هنگامی که هم‌پیمان انگلیسی خود را مامور توقیف نفتکش ایرانی در تنگه هرمز کرد.