سی ویژگی جامعه‌ای که در آن رقابت کمیاب است
۲- صنعت تملق ناخواسته تسری پیدا می‌کند.
۳- مناسبات فردی بر سیستم‌سازی اولویت پیدا می‌کند.
۴- افراد واژه‌هایی را استفاده می‌کنند که صاحبان سمت خوششان بیاید.
۵- حفظ سمت بر کیفیت عملکرد مدیران اولویت پیدا می‌کند.
۶- در ناخودآگاه افراد، راستگو نبودن حالت عادی پیدا می‌کند.
۷- کسانی که توانایی، تخصص و شخصیت دارند به حاشیه رانده می‌شوند.
۸- دستیابی به سمت بسیار سهل می‌شود.
۹- رویاپردازی و تخیلات جای تحلیل‌‌های مبتنی بر Fact را می‌گیرند.
۱۰- افراد می‌آموزند ۱۰ درصد حقیقت را بگویند، ۹۰ درصد تزئین کنند.
۱۱- حیله‌‌گری برای رسیدن به پول و سمت بسیار فعال می‌شود.
۱۲- افراد می‌آموزند با واژه‌‌ها، حداقل برای مدتی می‌توانند دیگران را فریب دهند.
۱۳- دسترسی به رانت بسیار راحت می‌شود.
۱۴- فی‌‌البداهه بودن (Arbitrariness) قاعده می‌شود.
۱۵- پیش‌بینی رفتار و افکار واقعی افراد، ناممکن می‌شود.
۱۶- افراد در طول یک روز بنا به ضرورت و نوع مخاطبان، چند بار جهان‌‌بینی عوض می‌کنند.
۱۷- وفای به عهد، معنای خود را از دست می‌دهد.
۱۸- افراد، شخصیت واقعی خود را در لایه‌های تودرتو پنهان می‌کنند.
۱۹- افراد در توجیه طرح‌هایی که کارآمدی ندارند، حرفه‌‌ای می‌شوند.
۲۰- برنامه‌‌ریزی با موانع جدی روبه‌رو می‌شود.
۲۱- به سختی می‌شود روی قول، سخن و دیدگاه افراد حساب کرد.
۲۲- عمده نوآوری‌ها در حفظ سمت خود را نشان میدهند.
۲۳- مسوولیت و اعتبار اظهارنظر کردن به شدت کاهش پیدا می‌کند.
۲۴- موضوع کارآمدی صرفا در سخنرانی‌ها و همایش‌‌ها بحث می‌شود.
۲۵- اهمیت ثانیه، دقیقه و زمان به حداقل خود می‌رسند.
۲۶- کار جدی و درازمدت، بسیار سخت می‌شود.
۲۷- افراد خورجینی از شخصیت‌‌های مختلف در اختیار دارند که به تناسب شرایط، از شخصیت مناسب استفاده می‌کنند.
۲۸- ارتقای افراد عمدتا با سنجش میزان ارادت آنها، تعیین می‌شود.
۲۹- کشورهای دیگر و بنگاه‌های خارجی به سختی می‌توانند با این جامعه به توافق پایدار برسند.
۳۰- جامعه و کشور به تدریج، اثرگذاری و مزیت نسبی خود را در سطح بین‌‌المللی از دست میدهند.
ارسال نظر