براى خود مجلس قانون‌گذارى داشته باشد، پول آن مستقل و نماینده به تمام کشورهاى جهان بفرستد. هدف آنها چه بود؟ این بود که مرجعیت و حوزه را به کلى منزوى کنند و بنابراین این پیشنهاد شدیدا رد شد. این مرجع تقلید ادامه داد: اگر چنین چیزى صورت مى‌گرفت، مفهومش این بود که علما و مراجع، حق ندارند درباره ایران نظرى بدهند؛ زیرا از قبیل دخالت یک کشور بیگانه در امور داخلى ایران است.  آنها نمى‌توانند از افراد خود کسى را به مجلس بفرستند یا علماى قم در خبرگان و شوراى نگهبان دخالت کنند؛ چراکه تعلق به یک کشور دیگر دارند نه کشور ایران و نیز ائمه جمعه و مسوولان سیاسى عقیدتى و قضات و استادان دانشگاه هیچ کدام نمى‌توانستند از حوزه علمیه قم انتخاب شوند، چون جزو کشور ایران نبودند. اگر مردم قم مى‌خواستند به تهران، اصفهان و مشهد بروند باید گذرنامه بگیرند و مردم قم از آب و برق و گاز سراسرى نمى‌توانند استفاده کنند؛ چون یک کشور بیگانه‌اند. این پیشنهاد خطرناکى بود.

 او با اشاره به نقش مرجعیت در جهان اسلام تاکید کردند: ما برخلاف این‌گونه حرف‌ها مى‌گوییم مرجعیت تعلق به تمام جهان اسلام و شیعه دارد و مى‌تواند مصالح و منافع و خطرات آنها را گوشزد کند. هنگامى که به ما مى‌گفتند چرا در امر بحرین و سوریه و یمن دخالت مى‌کنید مى‌گفتیم مرجعیت مرز خاصى ندارد. مقلدان ما در تمام این کشورها هستند و ما حق داریم مصالح آنها را تذکر دهیم و در نگرانى‌هاى آنها نگران باشیم. این عقیده کجا و عقیده واتیکان شدن قم کجا! او گفت: ما به همین دلیل بارها به مسوولان محترم تذکر داده‌ایم که به قم به‌عنوان یک شهر معمولى نگاه نکنند؛ زیرا تعلق به تمام جهان اسلام دارد، آبروى آن آبروى جهان تشیع است.