هفت درس برجام برای مذاکرات آمریکا با کره شمالی

برجام یک برد برای شش قدرت جهانی بود زیرا که از جامع‌ترین نظام‌های راستی‌آزمایی، شفافیت و بازرسی برخوردار است و زمان‌گریز برنامه هسته‌ای ایران را به یک سال افزایش داد. همچنین برجام یک برد برای ایران است برای اینکه از سوی قدرت‌های جهانی حقوق هسته‌ای ایران شامل غنی‌سازی و آب سنگین به رسمیت شناخته شد و تحریم‌های دوجانبه، چندجانبه و سازمان مللی هسته‌ای نیز برداشته شد.

هفت نکته‌ای که در حصول برجام موثر بود و می‌تواند در گفت‌وگوهای هسته‌ای کره‌شمالی با آمریکا مورد استفاده قرار گیرد، به این شرح است:

۱- اعتقاد به دیپلماسی به جای تحریم و جنگ. این تصور که افزایش فشارها موجب تسلیم ایران خواهد شد، درمورد ایران نتیجه نداد و درمورد کره شمالی هم نتیجه نخواهد داد.

۲- مذاکرات باید جدی و با هدف حصول نتیجه انجام شود. در آغاز مذاکرات جدی هسته‌ای در ۲۰۱۳، کف خواسته‌های دوطرف مشخص و روشن شد که ایران حقوق هسته‌ای و رفع تحریم‌ها را می‌خواهد وآمریکا و قدرت‌های جهانی نیزعدم ساخت بمب هسته‌ای. دیپلمات‌ها و رهبرانشان عزم راسخ برای حصول توافق داشتند تا جایی که وزیران امور خارجه ایران و آمریکا در مقاطع نهایی مذاکرات، ۱۸ روز در یک هتل مذاکره کردند که طولانی‌ترین مذاکرات بعد از مذاکرات جنگ جهانی اول در کنفرانس ۱۹۱۹ ورسای بود.

۳- کنار گذاشتن خواسته‌های حداکثری و جست و جوی راه حلی مرضی الطرفین و آبرومندانه برای هردو طرف که قابل دفاع در داخل کشورهای طرفین بود.

۴- توافقی جامع با اجرای گام به گام. دلیل اینکه امروزه برجام آسیب‌پذیر است، این است که آمریکا به تعهداتش عمل نمی‌کند در حالی که ایران به تعهدات خود کامل عمل کرده ومنتظر است که طرف مقابل به تعهدات کامل خود در رفع کامل تحریم‌ها عمل کند. برای به دست آمدن یک توافق پایدار درمورد کره‌شمالی به‌گونه‌ای که در سال‌های اولیه اجرا مورد تهدید قرار نگیرد، باید اقدامات گام به گام متقابل، دقیق و متناسب باهم تعریف شوند.

۵- با توجه به تجربه برجام، کره شمالی باید مذاکرات هسته‌ای خود را بر اساس بی‌اعتمادی کامل به آمریکا انجام دهد، زیرا تجربه برجام نشان داده که با تغییر رئیس‌جمهوری در آمریکا، تعهدات بین‌المللی این کشور زیر پا گذاشته می‌شود.

۶- مذاکرات باید چند‌جانبه باشد. مذاکرات برجام با حضورهر پنج عضو دائم شورای امنیت و آلمان بود. در مذاکرات هسته‌ای آمریکا و کره‌شمالی هم باید کره جنوبی، ژاپن و سایر قدرت‌های مرتبط حضور داشته باشند؛ زیرا هر توافق دوجانبه کره شمالی با آمریکا ناپایدار خواهد بود.

۷- شورای امنیت سازمان ملل باید توافق را به تصویب برساند تا یک تعهد بین‌المللی برای طرف‌های درگیر باشد.