فارس: روزنامه آمریکایی «واشنگتن‌پست» با هشدار به واشنگتن درباره عدم همراهی اروپایی‌ها در زمینه اعمال تحریم‌ها علیه ایران و روسیه، گزارشی با این عنوان منتشر کرده است: «آمریکا در موضوع تحریم‌ها، به کمک اروپا نیاز دارد و شاید این کمک را به‌دست نیاورد.» این روزنامه آمریکایی با هشدار درباره مخالفت اروپا با اجرای قانون تحریم‌های روسیه، ایران و کره‌شمالی،‌ به واشنگتن گفته که «دوره همکاری نزدیک» اتحادیه اروپا- آمریکا در حوزه تحریم‌ها رو به اتمام است. در بخشی از مطلب واشنگتن‌پست آمده است: «اگرچه در دولت اوباما آمریکا و اتحادیه اروپا به طرز فوق‌العاده‌ای در زمینه اعمال تحریم‌ها علیه ایران و روسیه همکاری کردند، اما روابط دو طرف همیشه مبتنی بر همکاری نبود.

قبلا به‌نظر می‌آمد که برخی اعضای اتحادیه اروپا از تضعیف تحریم‌های آمریکا منتفع می‌شدند و تلاش‌های آمریکا برای وادار کردن آنها به مشارکت در تلاش‌های تحریمی را پس می‌زدند. به لطف قانون مقابله با دشمنان آمریکا از طریق تحریم‌ها، شاید ما دوباره به تنش‌ها بین آمریکا و اتحادیه اروپا بر سر تحریم‌ها برگردیم.» این روزنامه آمریکایی در ادامه مطلب خود نوشته است: «در دولت اوباما اتحادیه اروپا همکاری بیشتری کرد و با همکاری در تحریم‌های آمریکا علیه ایران که هدفشان آوردن ایران بر سر میز مذاکره بود، دسترسی ایران به سوئیفت را مسدود و خرید نفت از ایران را متوقف کرد. چنین همکاری پرهزینه‌ای،‌ نشانگر یک تغییر شگرف سیاسی از سوی اروپایی‌ها بود که به طرز قابل توجهی بر اقتصاد ایران فشار آورد. بار تحریم‌های ایران روی دوش بسیاری از شرکت‌های اروپایی بود و آنها متضرر شدند. کشورهای عضو اتحادیه اروپا شدیدا در تلاش برای حصول به توافق هسته‌ای سال ۲۰۱۵ بودند؛ توافقی که از عدم دستیابی ایران به سلاح‌های اتمی در ازای رفع تحریم‌ها اطمینان حاصل می‌کرد. درحالی که آمریکا به حفظ دامنه وسیعی از تحریم‌ها علیه ایران ادامه داده است،‌ اتحادیه اروپا اوایل سال ۲۰۱۶ بسیاری از تحریم‌هایش علیه ایران را لغو کرد و شرکت‌های اروپایی در حال تلاش برای استفاده از فرصت‌های تجارت با ایران هستند. حمایت کمی در داخل اروپا برای برقراری دوباره تحریم‌های سخت ضد ایران وجود دارد.»

این مطلب می‌افزاید: «دلیل ناخرسندی و ناراحتی اتحادیه اروپا درباره قانون مقابله با دشمنان آمریکا از طریق تحریم‌ها قابل توضیح است. این قانون به‌جای آنکه به‌دنبال ایجاد اجماع و اتفاق نظر با اتحادیه اروپا درباره سیاست‌های تحریمی باشد، قوه مجریه (آمریکا) را در اعمال تحریم‌های ثانویه علیه شرکت‌های خارجی که تضعیف‌کننده تحریم‌های یکجانبه آمریکا علیه روسیه هستند، قدرتمند می‌کند و به آنها اختیار می‌دهد. البته این قانون محصول دولت ترامپ نیست و نمایانگر تمایلات کنگره آمریکا است.

استفاده از تحریم‌های ثانویه علیه کشورهای عضو اتحادیه اروپا، به طرز خاص و ویژه‌ای حساس است چراکه به کارگیری تهاجمی چنین اقدامات و تدابیری ازسوی آمریکا علیه اتحادیه اروپا در دهه ۱۹۹۰ تقریبا جرقه یک جنگ تجاری را زد.» واشنگتن پست در ادامه این مطلب می‌نویسد: «سیاست‌گذاران آمریکا نمی‌توانند به جلب همکاری سفت و سخت اتحادیه اروپا در تحریم ایران و روسیه در آینده نزدیک امید داشته باشند. قانون مقابله با دشمنان آمریکا از طریق تحریم‌ها به جای قانع کردن کشورهای عضو اتحادیه اروپا به همراه شدن با آمریکا در تلاش‌های تحریمی،‌ رهبران اتحادیه اروپا را در موضوع تداوم همکاری با سیاست‌های تحریمی آمریکا یا جنگ با آنها، در موضع تدافعی قرار می‌دهد. یکجانبه‌گرایی تحریمی شاید خودش تضعیف‌کننده خودش باشد چرا که تحقیقات نشان می‌دهد حتی یک کشور از بین برنده تحریم می‌تواند موفقیت تحریم‌های آمریکا را سخت‌تر کند. امکان مخالفت بسیاری از کشورهای اروپایی با اولویت‌های آمریکا وجود دارد. آلمان،‌ ایتالیا،‌ اسپانیا و پرتغال این را ترجیح می‌دهند که تحریم‌ها علیه روسیه و ایران یا کاهش یابند یا اینکه کاملا به عقب برگردانده شوند. آلمان منافع استراتژیک و اقتصادی در تکمیل خطوط لوله انتقال نورد استریم دارد(خط لوله‌ای که گاز روسیه را به‌طور مستقیم از طریق خط لوله گاز روسیه-آلمان به اروپای غربی منتقل می‌کند) و درگیر و گرفتار توافقات انرژی با شرکت‌های روسی است. اگر اتحادیه اروپا دیگر از اعضایش همکاری با تحریم‌های آمریکا علیه روسیه را نخواهد،‌ شرکت‌های عضو اتحادیه اروپا به سرعت از فرصت‌های تجاری ایجاد شده به‌واسطه تحریم‌های آمریکا و تضعیف هرگونه امکان کارآمدی تحریم‌ها (علیه روسیه) استفاده خواهند کرد. بنابراین می‌توان این‌طور گفت که دوره همکاری نزدیک آمریکا و اتحادیه اروپا در سیاست‌های تحریمی در حال اتمام است. قانون مقابله با دشمنان آمریکا از طریق تحریم‌ها، ‌شاید بی‌میلی رو به گسترش کشورهای اروپایی در اعمال تحریم‌های پرهزینه را تشدید کند و جرقه خصومت ایجاد شده در روابط فراآتلانتیک بر سر تحریم‌ها در دهه ۱۹۹۰ را دوباره روشن کند. سیاستگذاران آمریکا اگر توافق هسته‌ای سال ۲۰۱۵(برجام) را برچینند، نباید از سوی اروپا برای احیای رژیم تحریم‌ها انتظار حمایت بیشتر داشته باشند.»