گروه دیپلماسی: عضوپیشین تیم مذاکرات هسته‌ای آمریکا معتقد است که عربستان نیت به‌دست آوردن سلاح هسته‌ای را در ذهن دارد. «ریچارد نفیو» عضو تیم مذاکره‌کننده آمریکا در توافق هسته‌ای با ایران و رابرت آینهورن عضو سابق وزارت خارجه آمریکا در تحلیلی برای موسسه بروکینز «برجام» (برنامه جامع اقدام مشترک) را نقطه مشترکی برای جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای ارزیابی کردند.در این مقاله دو تحلیلگر بروکینز مدعی شده‌اند که هرچند توافق هسته‌ای برخلاف میل و خواسته متحدان آمریکا در خاورمیانه بود ولی توانست مانع ایران برای دستیابی به سلاح هسته‌ای شود.به گزارش خبرگزاری مهر، نفیو در یک سخنرانی در موسسه بروکینز نیز به توافق هسته‌ای به‌عنوان مانعی در برابر جنگ علیه ایران اشاره می‌کند. او اعتقاد دارد پیش از برجام حمله نظامی به ایران تنها گزینه آمریکا بود ولی ما توانستیم با توافق هسته‌ای در منطقه توازن ایجاد کنیم.

نفیو در نشست اندیشکده بروکینز که با موضوع توافق هسته‌ای با ایران برگزار شد، بار دیگر تاکید کرد که واشنگتن باید همکاری‌های اطلاعاتی و نظامی خود را با کشورهای منطقه علیه ایران افزایش دهد.رابرت اینهورن در این نشست گفته است که ارزیابی‌های او و همکارش نفیو در موسسه بروکینز نشان می‌دهد هیچ ‌یک از کشورهای خاورمیانه به‌خصوص مصر درصدد رسیدن به سلاح اتمی نیستند. اینهورن و نفیو در گزارش خود برای موسسه بروکینز معتقدند عربستان بیشترین تمایل را برای رسیدن به سلاح اتمی دارد ولی در شرایط کنونی این کشور توان رسیدن به این امکان را ندارد.اینهورن ادامه داد، امارات متحده عربی، ایران را تهدیدی بسیار بزرگ برای خود می‌داند، اما بعید است که به سمت سلاح اتمی حرکت کند.

خبرگزاری مهر درباره این گزارش، گفت‌وگویی با «ریچارد نفیو» عضو پیشین تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای آمریکا و کارشناس امور تحریم‌ها و امنیت بین‌الملل و عدم اشاعه تسلیحات در وزارت خارجه آمریکا و محقق دانشگاه کلمبیا آمریکا انجام داده است که در این گفت‌وگو نفیو درباره تمایل عربستان سعودی به دستیابی به سلاح اتمی و روش‌های پیش روی این کشور برای تصاحب این سلاح می‌گوید: «من فکر نمی‌کنم در حال حاضر عربستان سعودی به دنبال سلاح اتمی باشد یا علاقه‌ای به دستیابی به آن به یکی از این شیوه‌ها داشته باشد. با این حال من معتقدم که آنها به این موضوع فکر می‌کنند و این را به‌عنوان یک گزینه در ذهن خود دارند، البته آنها این اقدام را وابسته به عملکرد ایران کرده‌اند. به نظر من سیاست‌گذاران ایرانی در ۱۰ تا ۱۵ سال آینده درگیر این مساله خواهند بود، مثل تمامی کشورهای دیگر.»عضو پیشین تیم مذاکره‌کننده آمریکا در پاسخ به این پرسش که پیش از برجام، گزینه نظامی یکی از گزینه‌های آمریکا بود و آیا این گزینه همچنان روی میز آمریکا است یا خیر گفت: «رئیس‌جمهور اوباما به صراحت گفته است که وظیفه‌اش جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح اتمی است و توسل به‌زور یکی از گزینه‌ها برای رفع این تهدید بود. اگر تلاشی برای دستیابی به سلاح اتمی نباشد، بنابراین گزینه نظامی به کار گرفته نخواهد شد.

به عبارتی دیگر واشنگتن اعلام کرده تا زمانی که نظامی کردن برای برنامه هسته‌ای از سوی ایران روی میز نباشد، از سوی آمریکا هم گزینه توسل به زور روی میز نخواهد بود. اما اگر این‌گونه به نظر برسد که ایران به دنبال سلاح هسته‌ای است در این صورت گزینه نظامی پیش کشیده خواهد شد و روی میز خواهد آمد.» نفیو در پاسخ به این پرسش که «شما در گزارش مشترک با «رابرت آینهورن» استدلال کرده‌اید که برگشت ایران به بازارهای جهانی و تجارت جهانی موجب آسیب‌پذیری ایران خواهد شد. آیا این در تضاد با خواسته ایران برای لغو تحریم‌ها و روح حاکم بر برجام نیست، برخی از رسانه‌های ایران به نقل از شما این موضوع را مطرح کرده‌اند.» گفت: «خیر صادقانه بگویم از این مساله سوءبرداشت شده است. بسیاری در کشور من این مساله را مطرح کرده‌اند که وقتی که ایران به اقتصاد جهانی بپیوندد در برابر تحریم‌ها آسیب‌پذیر خواهد شد.

این درست نیست. ایران می‌تواند آسیب‌پذیر باشد، زیرا ایران دارای روابط تجاری خواهد بود که می‌توانند قطع شوند و قطع این روابط می‌تواند به ایران آسیب بزند. این مساله درباره هر کشور دیگری در اقتصاد جهانی صدق می‌کند. این مساله درباره ژاپن، آلمان، هند، روسیه و... نیز صادق است. سوال اینجا است که اعمال این تحریم‌ها بر بخشی از اقتصاد بین‌المللی تاچه حد محتمل است. اگر دلیل خاصی برای پیگیری تحریم‌ها وجود نداشته باشد بنابراین این تهدید که برای همه اعضای اقتصاد جهانی وجود دارد، بی‌معنی خواهد بود.نکته‌ای که من به آن اشاره کرده‌ام این است وقتی که ایران به اقتصاد جهانی بپیوندد دیگر ایران در برابر فشارهای اقتصاد جهانی (تحریم یا هر چیز دیگری) مصون نخواهد بود؛ یعنی ایران در برابر مشکلات اقتصاد جهانی، رکودها، مشکلات تجاری و دیگر مشکلات آسیب‌پذیر خواهد بود اما این آسیب‌پذیری برای ایران خوب خواهد بود زیرا این آسیب‌پذیری سودآوری هم خواهد داشت و تجارت و پیوستن به اقتصاد جهانی می‌تواند موجب رشد و تولید ثروت برای ایرانی‌ها شود. این یک مساله دو طرفه است به‌طوری که در هر ارتباطی آسیب‌پذیری‌هایی هم وجود دارد.»