کریستین لاگارد اعلام کرد: آسیا نیاز دارد تا نقش رهبری را در اقتصاد جهانی به دست گیرد که نشان‌دهنده رشد این قاره است.به گزارش اقتصادنیوز به نقل از بلومبرگ، کریستین لاگارد، رئیس صندوق بین‌المللی پول در سخنرانی خود در دهلی نو اعلام کرد: «مقامات آسیایی در کنار استفاده از سیاست‌های پولی به منظور تقویت رشد و اقدامات محتاطانه کلان برای حفظ ثبات مالی، باید حمایت خود را از سیاست‌های مالی حفظ کنند. این موضوع با اتخاذ اصلاحات ساختاری به منظور افزایش رقابت، رشد و مشاغل قابل اجرا خواهد بود.»لاگارد با اشاره به سهم 40 درصدی قاره آسیا در اقتصاد جهانی این قاره را به‌عنوان «پویاترین منطقه جهان» خواند و اعلام کرد که این قاره نزدیک به دوسوم از رشد جهانی را در چهار سال آینده از آن خود خواهد کرد.

رئیس صندوق بین‌المللی پول افزود: «هم‌اکنون آسیا نسبت به گذشته تاثیر بیشتری روی جهان دارد، این قاره در مقایسه با گذشته نسبت به توسعه‌های اقتصادی جهانی بیشتر تحت تاثیر قرار می‌گیرد و باید به آن پاسخ دهد.»


معجزه‌های اقتصادی

وی اعلام کرد: ادغام سریع آسیا یکی از قابل‌توجه‌ترین تحولات جهانی نسل گذشته بوده است. بسیاری از کشورهای آسیایی از طریق معجزه‌های اقتصادی به‌ موتورخانه‌های جهان تبدیل شده‌اند. هنوز سیاست‌گذاران نیاز دارند تا پاسخ خود را به طیف وسیعی از چالش‌های جهانی نظیر بازارها و جریان‌های سرمایه پرنوسان، قیمت پایین کالاهای اساسی و فشردگی مالی اعلام کنند. لاگارد اقدامات زیر را در سه کشور آسیایی پیشنهاد داد: چین، باید به منظور کمک برای به تعادل رسیدن مجدد اقتصاد از سرمایه‌گذاری بر پایه بدهی، تخصیص اعتبار خود را بهبود بخشد. ژاپن باید بازار نیروی کار و اداره امورشرکت خود را اصلاح کرده و بر مقررات بازار‌های محصول خود تجدید نظر کند. هند که در یک لحظه حیاتی در تاریخ قرار دارد، نیاز دارد تا کارآیی بازارهای محصول خود را بهبود بخشیده و سرمایه‌گذاری خصوصی و تقویت زیرساخت‌ها را تشویق کند.

کریستین لاگارد ادامه داد، با وجود رشد آسیا، نابرابری درآمدی از سال 1990 تاکنون در 15 کشور از 22 اقتصاد آسیایی رشد کرده است. دسترسی به خدمات مالی و بهداشت نیز برای 4/ 4میلیارد نفر از مردم آسیا آسان شده است. رئیس صندوق بین‌المللی پول در پایان اعلام کرد سیاست‌گذاران باید روی هزینه‌های اجتماعی تمرکز ویژه‌ای کنند و مالیات‌ها را مترقی‌تر کنند. موانع پیش‌روی زنان باید حذف شود و دسترسی به زیرساخت‌هایی نظیر آب و برق باید بهبود یابد. کشورهای آسیایی باید یکپارچگی تجاری بیشتری از خود نشان دهند و در مقابله با تغییرات اقلیمی سهم بیشتری را از آن خود کنند.