نواهایی برای انسان در روزهای کرونایی

بردیا صدرنوری نوازنده پیانو شرایط روزهای کرونایی به همه مردم دنیا نشان داد که آدمی باید جور دیگری به زندگی نگاه کرده و برای آینده خود برنامه‌ریزی کند. ما آدم‌ها قبل از شیوع ویروس کرونا با سرعت رو به جلو حرکت می‌کردیم، بدون آنکه بدانیم همه ما به نوعی در نابود کردن طبیعت پیرامون خود نقش داریم. از طرفی نوع ارتباطمان نیز به گونه‌ای بود که همه رفتارها و شرایط انسانی، ما را تبدیل به ماشین کرده بود و کم‌کم وجوه انسانی ما به دست فراموشی سپرده می‌شد. اما فارغ از اتفاقات ناگواری که پیرو شیوع بیماری «کووید-۱۹» از جمله مرگ بسیاری از انسان‌ها و فشار و محدودیت‌های اقتصادی و اجتماعی پیش آورد، حضور کرونا برکاتی را نیز به دنبال داشت.

 شرایطی ایجاد شد که انگار بر سر این حرکت تند زندگی انسان‌ها ترمز محکم و میخکوب‌کننده‌ای زده شد. همه مجبور شدند دوباره به عقب نگاه کنند و براساس این نگاه عمیق و ژرف، تعریف جدیدی از ارتباطات اجتماعی و خانوادگی خود و زندگی خود داشته باشد. این روزهای عجیب که اکنون همه دنیا را فرا گرفته، ما انسان‌ها را مجبور کرد تا به‌گونه‌ای دیگر به دنیا نگاه کنیم؛ شرایطی که ما در آهنگ «ژرفا» نیز به آن توجه داشتیم. شرایطی که تداعی‌کننده نگاه به درون آدمی و مهم‌تر از آن نگاه عمیق‌تر به جهان برای یک تعریف دوباره از زندگی است. از نظر من «ژرفا» سفری درونی به اعماق زندگی در شرایط این روزهای دنیا است که امیدوارم بتواند تاثیرش را روی مخاطب داشته باشد. این آهنگ در راستای پروژه‌ای است که چندی پیش آغاز کردم و در این راستا اجرایی هم با ارکستر سازهای زهی به رهبری استاد لوریس چکناوریان داشتم. به عبارتی این فضا نوعی موسیقی تلفیقی و آمبیانت بوده که نوازندگی پیانوی من نمایندگی سبک موسیقی ایرانی را بر عهده داشته است.

به هر حال در این شرایط امکان برگزاری کنسرت نیست و تنها راه ارتباط با دوستداران موسیقی یکی از طریق کنسرت‌های آنلاین است که متاسفانه بستر پخش آنها کیفیت مناسبی ندارد و راه دیگر همین انتشار آلبوم‌های موسیقی است و امیدوارم تا برطرف شدن کامل بحران کرونا، دوستداران موسیقی نیز بتوانند از آثاری که ارائه می‌شود لذت ببرند.