لی شوفو، مدیری که خودروسازی جیلی را به اوج رساند
مدیریت موفق، پس از شکست‌های پی در پی
از عکاسی تا یخچال و موتورسیکلت!
اولین ورود او به عرصه کسب‌وکار، حرفه عکاسی بود که آن را با ۱۶ دلاری که پدرش در سال ۱۹۸۰ به او داد، شروع کرد. دوربین ارزان قیمتی که خرید، آن‌قدرها برای این کار مناسب نبود و مجبور شد علاوه بر دوربینی برای خودش، تجهیزات نور و وسایل استودیو را اختراع کند. تجربه او در کسب‌وکار عکاسی، کمک کرد با ساخت وسایلی از دستگاه‌های دست دوم، پول دربیاورد، اما رقابت در نهایت او را از این کسب‌وکار بیرون کرد.
شوفو در سن ۲۳ سالگی برای بار دوم وارد عرصه کسب‌وکار شد و این کار را با سر هم کردن قطعات یخچال شروع کرد و خیلی زود توانست یخچالی تحت برند «آرتیک فلاور» (Artic Flower) بسازد. اما بازیگران زیادی در این صحنه فعالیت می‌کردند و او را به عرصه‌های تازه‌ای کشاندند. شوفو در نهایت در سال ۱۹۸۶ شرکتی به نام جیلی تاسیس کرد که به زبان چینی به معنی «خوش شانس» است. او شرکتش را با فروش محصولات ارزان به مصرف‌کنندگان چینی پیش برد، اما بعد از چند بار شکست و اتفاق کشتار میدان تیان‌آن‌من در سال ۱۹۸۹، کسب‌وکارش را موقتا رها کرد و چند سال به ادامه تحصیل پرداخت.
بعد از پایان تحصیلات، شوفو با تولید موتورسیکلت در سال ۱۹۹۳ به عرصه کسب‌وکار بازگشت که در ابتدا به موفقیت رسید، اما باز هم به دلیل ورود بازیگران جدید، میدان رقابت را باخت. او در این مدت، موتورسیکلت‌هایی با نصف قیمت مدل‌های ژاپنی تولید و آنها را به ۲۲ کشور مختلف صادر کرد.
شروع کار جیلی
شوفو کسب‌وکار تولید خودرو را در سال ۱۹۹۷ و راه‌اندازی کارخانه‌ای که محل آن قبلا زندان بوده، شروع کرد. اولین محصول این شرکت در اوت ۱۹۹۸ تولید شد که چندان راضی‌کننده نبود و شوفو آن را نفروخت. در گروه دوم خودروهای تولیدی هم استانداردهای لازم رعایت نشده بود. در سال ۲۰۰۰ مجموعه دیگری از واحد دوم کارخانه تولید شد که کیفیت ضعیفی داشت.
وقتی چین به سازمان تجارت جهانی (WTO) پیوست، او توانست مجوز دولتی تولید خودروی خودش را بگیرد و تولید خودروی جیلی رسما از سال ۲۰۰۲ شروع شد. اولین خودروی تجاری این شرکت که در این سال تولید شد «فری کروزر» (Free Cruiser) نام داشت که طراحی آن را شرکت دوو کره‌جنوبی انجام داد و در یک نمایشگاه بین‌المللی به نمایش گذاشته شد. درحال‌حاضر، گروه «هلدینگ ججیانگ جیلی» از طریق برندهای تابعه خود در کل دنیا فعالیت دارد. سه مرکز تحقیق و توسعه جیلی، یکی در مرکز هانگژو با ۸ هزار مهندس، یکی در مرکز گوتنبرگ با ۲ هزار مهندس و دیگری در مرکز انگلستان با ۸ هزار مهندس فعالیت می‌کنند. این شرکت قصد دارد امسال فروش سالانه خود را به ۳ میلیون خودرو برساند و جزو ۱۰ تولیدکننده برتر دنیا قرار بگیرد. شوفو زمانی گفته بود: «ما نمی‌توانیم روی رقبایمان حساب کنیم که به تحقق اهدافمان کمک کنند. ما باید خودمان قوی رشد کنیم تا رقابت منصفانه و شفاف در سطح جهانی و با رویکردی مطمئن و علمی داشته باشیم.» در سال ۲۰۰۹ جیلی بزرگ‌ترین شرکت تولید جعبه دنده خودرو، یعنی DSI استرالیا را خرید. اما توسعه جهانی جیلی به‌طور جدی از سال ۲۰۱۰ شروع شد. شوفو از سال ۲۰۰۲ به خرید برند ولوو از شرکت فورد موتور آمریکا فکر می‌کرد. اما فورد تمایلی به طرح پیشنهادی او نشان نداد، چون مدیریت ولوو را برای یک شرکت چینی تازه‌کار بیش از حد بزرگ می‌دانست. اما این خرید در نهایت، در سال ۲۰۱۰ و به ارزش ۸/ ۱ میلیارد دلار انجام شد و شوفو کار سختی برای ایجاد تحول در شرکتی داشت که به ساختن خودروهای نه چندان جذاب، اما امن مشهور بود. این بزرگ‌ترین خرید خارجی یک شرکت خودروسازی چینی بود. در کنار ۹۰۰ میلیون دلار سرمایه کار از جیلی و تعهد به ساخت یک کارخانه ولوو در چین، هدف شوفو این بود که تا سال ۲۰۱۵ فروش در بازار داخلی را به ۶۰۰ هزار خودرو برساند. او همچنین اخیرا بخشی از سهام شرکت آلمانی دایملر (۷/ ۹ درصد) و همچنین سهام شرکت تولیدکننده خودروهای ورزشی لوتوس و استارت‌آپ ترافوگیا (Terrafugia) را خریده است. شرکت‌های جیلی و ولوو درحال‌حاضر تحت نظارت هلدینگ ججیانگ جیلی کار می‌کنند، اما هویت جداگانه‌ای دارند. شوفو قصد دارد در سال ۲۰۲۰ این دو شرکت را در هم ادغام تا اولین خودروساز جهانی در چین را ایجاد کند.
در سال ۲۰۱۸ او اعلام کرد که با شرکت «علم و صنعت هوافضای چین» توافق کرده تا خط تولید جدید قطارهای فوق سریع راه‌اندازی کند. در این طرح قرار است قطارهایی تولید شوند که در آنها از تکنولوژی پیشرفته جدید استفاده شده است. شوفو در این مورد گفته: «تکنولوژی هسته‌ای قابل خریدن نیست. هر چقدر بیشتر از تکنولوژی‌های دیگران استفاده کنید، بیشتر وابسته می‌شوید. ما باید نوآوری خودمان را داشته باشیم. این سفر سختی خواهد بود، اما چشم‌انداز آن امیدبخش است.»
سبک مدیریتی و دیدگاه اقتصادی
نقطه برجسته کار شوفو، مدیریت دموکراتیک او است. او با کارشناسان زیادی مشورت می‌کند و به جمع‌آوری خرد جمعی قبل از هرگونه تصمیم‌گیری معتقد است. تاکید او بر کارآیی بنگاه و کارآیی مواد اولیه، کمک کرد بر شکست‌هایی که خورده غلبه کند و پیش برود. او از منتقدان سیستم سرمایه‌گذاری مشترک در صنعت خودروی چین است، چون معتقد است باعث سودآوری بالا برای تولیدکنندگان خارجی که تجهیزات و قطعات اصلی خودرو را تامین می‌کنند، می‌شود و این به نوآوری و پیشرفت‌های تکنولوژیک تولیدکنندگان چینی صدمه می‌زند. او مدت‌ها است که به شرکت‌های خودروسازی دولتی پیشنهاد مشارکت با شرکت‌های خصوصی را داده است.
زندگی شخصی و حواشی
شوفو تاکنون جوایز و عناوین متعددی برده و جزو «نخبگان برتر صنعت اتومبیل چین در ۵۰ سال گذشته» و «یکی از ۱۰ رهبر برتر نوآوری مستقل در بنگاه‌های خصوصی چین» معرفی شده است.
شرکت جیلی در سال ۲۰۰۱ اسپانسر تیم فوتبال گوانگژو در لیگ چین شد. اما بعد از رسوایی‌هایی که در پی دخالت در نتایج برخی بازی‌ها در پایان آن فصل پیش آمد، شوفو از اسپانسری فوتبال برای همیشه کنار کشید و اعلام کرد «تا زمانی که فضای فوتبال چین بهتر نشود، به این عرصه بازنخواهیم گشت.»
شوفو ازدواج کرده و در هانگژو چین زندگی می‌کند. شعر و موسیقی از مهم‌ترین سرگرمی‌های او است که در اوقات فراغت خود به آنها می‌پردازد.
