تو این رستوران غذاها کاملا با اصول میهمان‌نوازی سرو می‌شه؛ یعنی ابتدا برای بچه‌ها سرو‌ می‌کنن و بعد خانم و آقای سالمند و در آخر خانم و آقای جوان. این رستوران هم استیک‌های معروف و هم بیف استروگانف‌های پرطرفداری داره که اگر سری بهش زدید حتما امتحان کنید به نظر جالبه.همه چیزش چه بخوای چه نخوای شما را می‌بره تو حال و هوای قدیم و ندیم؛ می‌بره به حال و هوای فیلم‌های گانگستری. جلو در رستوران، دربان اومد و خوش آمد گفت و ما هم لبخند زنان وارد شدیم و پله‌ها را پایین رفتیم. همه چیز دیدنی و دوست داشتنی بود. صندلی‌های چوبی قدیمی، رومیزی سفید، سقف دکوراتیو چوبی، روشنایی‌های دیواری خاص و از همه بامزه‌تر و جالب‌تر یک بار اوپن.

ظاهر امر مرتب بود، اما خالی بودن رستوران تو ذوقم زد، دوست داشتم بزرگ‌ و پر جمعیت باشه اما نبود.

غذاها که اومد فهمیدیم چرا! خیلی تعریفی نداشت! این همه کلاس بذاری و آخر استیک تخته بدی دست ملت خیلی حرفه! واقعا سفت بود و سخت خورده می‌شد. اسم غذاهاش هم متفاوت و غلط انداز بود.

اینجا ظاهر و مکان و رفتار پرسنل خوب بود اما غذاش تعریفی نداشت، احتمالا واسه همینم خلوت بود.

منظورمو متوجه شدید که نرید اونجا؟ یا رک بگم؟!