کافه تنگه، بله!
کافه پالت
ملاصدرا- پارک و پرنس
پارک و پرنس کلا جای دنج و پر از کافه رستورانیه، خیلی‌ها اونجا رو برای نشستن و گپ زدن انتخاب می‌کنن. یه حال خوبی داره اون فضا و یه تیپ آدم‌های خاصی می‌آن اونجا و تیپ کافه‌دارها و برخوردشون هم متفاوت و خوبه. ما هم رفتیم که یه دیداری با یکی از دوستامون داشته باشیم و اونها این کافه رو پیشنهاد کردن و رفتیم. جای پارک بر خلاف اینکه اون‌ورها خیلی شلوغه هیچ وقت سخت نبوده.
راحت پارک کردیم و داخل شدیم، کافه طرفای عصر نسبتا پر بود، ولی حدودای ۹ که می‌خواستیم بریم خلوت شده بود.میزهای خیلی کوچیکی داشت که دورش چهارتا صندلی بود و نتیجه این سایز غیراستاندارد فقط این بود که همش پاهامون رو به پای هم می‌زدیم به‌ویژه من که باید حتما پام رو، رو پام بندازم و هی وسط صحبت حرف رو قطع می‌کردم و از یکی معذرت می‌خواستم که فلانی ببخشید پام به پات خورد! خلاصه بعد از کشمکش فراوان صندلیم رو یه وری کردم که پاهام بیرون راحت باشن و کمتر به کسی بخورن و این بار هر کی رد می‌شد باید یه تذکر می‌شنیدم و جابه‌جا می‌شدم که یکی بخواد رد بشه؛ با این تفاسیر یه سوال دارم! سوالم اینه آیا استانداردی در جهان برای ارتفاع، طول و عرض یک میز وجود نداره؟ یا ما از خودمون سایز می‌دیم می‌سازن؟
مهماندار منو رو آورد و ما انتخاب‌هامون رو کردیم. و به موقع اومد، رفتارشون مهربون و دوست‌داشتنی بود. ما چهار نفر بودیم که شاید با هیجان حرف می‌زدیم و می‌خندیدیم منتها هربار که باهاشون چشم تو چشم می‌شدم لبخند می‌زدن و انگار سخت‌شون نبود و این هم موهبتی است! چون می‌ریم کافه که بگیم بخندیم و شلوغ کنیم و یه‌کم با رستوران فضاش فرق می‌کنه و اینجا خیلی خوب بود و ازشون ممنونم. چیزهایی که تو این کافه خوردیم همه معمولی بود، نه نکته منفی خاصی داشت و نه نکته مثبت خاص. چیز زیادی سفارش نداده بودیم ولی خیلی زیاد نشستیم و کافه مشکلی نداشت.
ارسال نظر