یک قصه عاشقانه در جنگ

امیر پوروزیری کارگردان سریال «مینو» اولین تجربه من در سریال‌سازی محسوب می‌شود و پیش از این تجربه ساخت چند فیلم داستانی و یک مستند بازسازی شده داستانی به نام «در محاصره» داشتم. همه این سریال را اثری جنگی می‌دانند؛ اما به نظر من «مینو» سریالی با درونمایه انسانی است که قصه آن از کهن الگویی دوست داشتنی بهره گرفته است.

قصه این سریال جاسوسی، عاشقانه و جنگی است و ساخت چنین قصه‌ای به‌طوری که باورپذیر جلوه کند کار راحتی نبود. داستان این سریال در زمان جنگ و سال ۵۹ می‌گذرد و و روایتگر داستان دختری جوان به نام مینو است که در بیمارستان خرمشهر مشغول به کار است و پسری به نام رضا به او علاقه‌مند می‌شود و برای خود و خانواده‌هایشان ماجراهایی پیش می‌آید. در این سریال کاراکترهای مختلفی با ملیت‌ها و لهجه‌های مختلف حضور دارند و باید زمینه را برای باورپذیر کردن این کاراکترها و عشقی که میان افراد شکل می‌گیرد، فراهم می‌کردیم. ساخت این سریال کار سختی بود، اما لذت به سرانجام رساندن این کار سخت برایم بسیار زیاد بود. تا این لحظه بازخوردها نسبتا خوب بوده و البته روال تماشای سریال در ایران این‌طور است که باید چندین قسمت از پخش یک اثر بگذرد و مخاطب با کاراکترها و فضای داستانی آن آشنا شود تا به اصطلاح قلاب سریال گیر کند و مخاطبان آن را دوست داشته باشند. عباس غزالی، سیاوش طهمورث، محمود پاک نیت و... بازیگران این سریال هستند. این سریال هر شب ساعت ۲۲ و ۱۵ دقیقه پخش و روز بعد ساعت ۱۵ و ۳۰ دقیقه تکرار می‌شود.