رستوران آرین
میرداماد
بهتره بهش بگم رستوران دوران دانشجویی‌ام. اون زمان‌ها همه فکر می‌کنیم که یک جایی رو باید پاتوق داشته باشیم و به هر شکل یک اعلام وفاداری هم بکنیم.
همیشه سعی می‌کردیم اگر می‌خوایم جایی محترمانه و نزدیک خودمون بریم، بریم اینجا و بعضی وقت‌ها هم پا رو از این فراتر گذاشته و فکر می‌کردیم باید بریم اینجا! انگار جایی بهتر و مناسب‌تر نباشه برای ما!
اما حالا که چند سال گذشته با این تجربه متوجه شدم که یا ما اون موقع خیلی بی‌تجربه بودیم یا رستوران آرین حسابی افت کرده.
الان تو رستوران‌های متوسط هم معنی نداره روی سالاد رو سلفون بکشن و به شکل سری سالاد درست کنن (انگار که تولیدیه یا اینکه خیلی مشتری دارن!)، خیلی حس مثبتی به مشتری نمی‌ده این مساله! حالا تصور کنید چه حسی به من دست می‌ده وقتی با خیال اینکه دارم می‌رم یک رستوران شیک اومدم اینجا!
سالاد معمولی بود، سس خاصی نداشت و همون سس‌های تولید کارخانه‌های معروف بود. یعنی سالاد‌های مادر من الان ۱۰ ساله که خلاقانه‌تر از کاهو و گوجه و خیاره و این دیگه نوبرش بود! و مراتب تاسف خودم رو از دیدن و رفتن به همچین فضاهایی ابراز می‌کنم. تو دنیایی که دیروز با امروز فرق داره چطور یک رستورانی که کارش خدمت‌رسانی است هیچ فکری برای به روز کردن خودش و رقابت با بقیه رستوران‌ها انجام نمی‌ده؟
پیتزا مخصوص هم همچنین؛ هم بسیار معمولی و در حد پیتزا فروشی‌های دو متری که بود که قیمت تمام شده پیتزاشون به زور ۵ هزار تومن میشه و می‌فروشن ۸ تومن! باورم نمیشه خیلی خنده‌دار بود که همچین کسب‌و‌کاری ادامه هم داره!
برخورد و همه موارد داخل رستوران هم معمولی بود اما قیمت متوسط به بالا بود. فاکتور ما ۶۵ هزار تومان شد.
ارسال نظر