پوشش بیمهدرمانی در ایالات متحده
بهعنوان یک عمل مقرون به صرفه، در قانون، سهم آمریکاییها بدون بیمه درمان از ۱۵-۱۴ درصد به حدود ۹-۸ درصد تقلیل پیدا کرد. اما با این حال، تعجببرانگیز نیست که نرخ بیمهنشدهها، بالای ۸ درصد باقی ماند. پیش از آنکه قانون مراقبتی مقرون به صرفه گذرانده شود، پروژهای برای تهیه بیمهدرمانی همگانی مطرح نبود. نکته سحرآمیزی در اینجا در مورد گستره پوشش موجود نیست. دفتر بودجه کنگره مستند کرده است که گسترش پوشش بیمهدرمانی حدود ۱۱۰ میلیارد دلار بهطور سالانه برای دولت ایالات متحده آمریکا هزینه داشته است. بنابراین، هزینه گسترده کردن پوشش بیمه سلامت، برای ۲۰ میلیون شخص اضافه حدود ۵۵۰۰ دلار برای هر شخص در سال، هزینه به همراه خواهد داشت. از نظر شخصی، من با صرف پول برای گسترش پوشش بیمه سلامت، مشکلی ندارم، اما ترجیح میدهم تا با اخذ مالیات از بخشی از منافع شرکتهای بیمه درمان تامین شود.
درباره مساله بیمهنشدههای باقیمانده، در نظر گرفتن بعد سنی در مساله میتواند مفید باشد. یافتهها نشان میدهد که نرخ بیمهنشدهها برای کودکان و سالمندان، پایین است. در واقع سهم بزرگی از بیمهنشدهها برای گروه سنی بزرگسال جوان است. مساله دیگری که باید در بیمهنشدهها در نظر گرفته شود، تغییرات دولت در ایالتها است. دادهها حاکی از این است که تغییرات بین ایالتها، قابلتوجه است، چرا که ایالتها قدرت زیادی برای تعیین وسعت برنامههای بیمهدرمانی برای افراد با درآمد پایین دارند. من در مینهسوتا زندگی میکنم و خشنودم در ایالتی هستم که سهم جمعیتی که از نبود بیمه درمانی رنج میبرد، بسیار اندک است. نوسان نرخ بیمه نشده، از زیر ۵ درصد تا بالای ۲۰ درصد در تفاوت است. در نتیجه بخشی از کمبود بیمهدرمانی در آمریکا را میتوان به ایدههایی منسوب دانست که منجر به تصمیمهای دیگری میشوند.
ارسال نظر