گروه تاریخ و اقتصاد: در قرن چهارم وقتی ابن حوقل درباره اصفهان و خصوصیات آن سخن می‌گوید از حصاری به نام «کرینه» نام می‌برد که در مشرق رودخانه زاینده‌رود واقع بوده است. پس از ذکر چندین قصر موجود در همان حوالی، به ما می‌گوید «کرینه بازاری دارد که مردم در نوروز به مدت هفت روز در آن گرد می‌آیند و به عیش و نوش و تفریح می‌پردازند و از انواع غذاها و آرایش‌ها بهره می‌برند. چنان که سبب اعجاب حاضران می‌شود. مردم شهر و گروهی که از اطراف آن یا از جاهای دور می‌آیند برای این جشن هزینه‌های گزافی می‌کنند و لباس‌های زیبا می‌پوشند و در مجالس جشن برای بازی و شادمانی حاضر می‌شوند و آوازخوانان هنرمند، از زن و مرد، در کنار رود و کاخ‌ها به مجالس ایشان نشاط و سرور خاصی می‌بخشند.» هم او ذکر می‌کند که این جشن سال‌های سال است که برقرار است. این مطالب، هم نشان از اهمیت نوروز در میان مردم اصفهان در قرون اولیه اسلامی دارد و هم نشان می‌دهد مردم شهر برای در کنار هم بودن و در کنار رود بودن و شادی و پایکوبی چقدر اهمیت قائل می‌شده اند. در همین روزگار ما رسمی زیبا و شوق‌انگیز در حال ایجاد شدن است، اینکه در موقع باز شدن آب رودخانه و رسیدن آن به شهر، مردم در سر پل‌ها و در بستر خشک رودخانه جمع شده و قدم به قدم با آب جلو آمده و به پایکوبی و شادی می‌پردازند. این چنین ایام تلخ خشکی بستر رودخانه را به نوای دف و آواز می‌سپارند.

دکتر عبدالمهدی رجایی، محقق به نقل از یک مقاله درباره زاینده‌رود و جشن‌هایش