سنت تاریخ‌نویسی ما دچار سنت مناقب‌نویسی و مذمت‌نویسی است و رجال دوره‌های مختلف ایران در معرض دستگاه دیوسازی و فرشته‌سازی هستند.
درباره قاجاریه همواره گفته می‌شود که این سلسه خیانتکار بود و سند خیانتش هم قراردادهای گلستان و ترکمانچای است و علاوه‌بر اینکه شرایط سیاسی ونظامی آن دوره و ضعف ایران در نظر گرفته نمی‌شود، کسی به این نکته توجه نمی‌کند که در این قراردادها برای نخستین بار مفهوم ایران سیاسی در نظام بین‌الملل به رسمیت شناخته شد. این روایت دوره رضاشاهی و محمدرضاشاهی از دوره قاجاریه است؛ در حالی که سلسله قاجار با اعتدال خودشان به کشور خدمت کردند به قول حضرت سعدی: پنجه با شیر و مشت با شمشیر کار خردمندان نیست. آیا در مقابل فشار نظامی روسیه قائم مقام و عباس میرزا سربازانشان را مقابل توپ روس‌ها می‌دادند؟ که چه اتفاقی بیفتد؟ که روس‌ها تا قزوین را هم تصرف کنند؟
داریوش رحمانیان استاد تاریخ دانشگاه تهران و عضو انجمن ایرانی تاریخ