گروه تاریخ اقتصاد- صدای پای تاریخ جهان را نمی‌توان شنید. هیچ کس به درستی نمی‌داند که پارس‌ها ، مادها و دیگر ایرانیان در چه روزگاری به فلاتی آمدند که بعد از آن به نام آنها ایران، در حقیقت سرزمین آریاییان ،خوانده شد.احتمالا پارس‌ها از جنوب روسیه آمدند، با اسب‌ها و گله‌هایشان. از راه باریکی که میان قفقاز و دریای سیاه قرار گرفته است استفاده کردند و در غرب و جنوب دریاچه ارومیه ساکن شدند.
دریاچه ارومیه مانند گوهری کبود در پوسته‌ای نمک‌سفید در چشم‌انداز زرد خاکستری آذربایجان، در شمال غربی ایران، قرار دارد . زیبایی و حاصلخیزی منطقه برای هر مسافری فراموش ناشدنی است. ایرانیان باستان نام کَپَوتَه (کبود)، آبی کفتری، را به این دریاچه دادند. در سال ۸۴۳ ق.م، آشوریان به فرماندهی شلمنصَّر سوم در کرانه غربی دریاچه آبی به قومی برخوردند که تا آن زمان با آن بیگانه بودند؛ قومی که پارسه خوانده می‌شد. این نخستین بار است که در تاریخ به نام پارس‌ها برمی‌خوریم. اینان در چه هنگامی سر از غروب دریاچه ارومیه در آوردند، روشن نیست، ظاهرا کمی قبل از سال ۸۴۳ ق.م. نه در بین‌النهرین و نه در ایلام، نه در آسیای صغیر و نه در سوریه و فلسطین، کسی به تازه واردان از شمال اعتنایی نکرد. اما سه سده نگذشته بود که پارس‌ها سرور مطلق این سرزمین و دورتر از آن شدند.
منبع: داریوش و ایرانیان، والتر هینتس،ترجمه پرویز رجبی