گروه تاریخ اقتصاد - مصریان یونانی تبار و مورخان یهود عهد باستان روایات حبشی‌ها را درباره گفت و شنود نخستین سفیر ایران با امپراتور حبشه که در سال 524 پیش از میلاد و نزدیک به نوروز ایرانیان (طبق محاسبات تقویمی تازه، مارس 524 پیش از میلاد) صورت گرفته بود نقل کرده‌اند که بعدها در برخی کتاب‌های رومیان چنین آمده است:
امپراتور حبشه که برگزیده بزرگان این کشور بود از سفیر کامبیز (کمبوجیه) که از مصر به حبشه (اتیوپی) فرستاده شده بود می‌پرسد که ایرانیان در چه سنی می‌میرند، غذای اصلی آنان چیست و آداب شان کدام است؟.
سفیر پاسخ می‌دهد که عمدتا تا هشتاد سالگی عمر می‌کنند و غذای اصلی ایشان عبارت است از: نان گندم، گوشت و میوه. آب، زمین و آتش را هم آلوده نمی‌سازند. اهورامزدا را که خدای دانا، توانا و یگانه است پرستش می‌کنند؛ دروغ نمی‌گویند، کار بد نمی‌کنند و نیت بد داشتن را گناه می‌دانند و با پوشش کامل و پاپوش (کفش) از خانه خارج می‌شوند، اسب را دوست دارند و مانند ملل دیگر در مزرعه و بارکشی مورد استفاده قرار نمی‌دهند و نسبت به سالخوردگان خود نهایت احترام را رعایت می‌کنند و از آنان به خاطر خدماتشان سپاسگزارند و هنگام دیدار، با بوسیدن دستشان ادای احترام می‌کنند.
امپراتورحبشه که هدایای کامبیز پسر کوروش بزرگ را مقابل خود گذارده بود تا حاضران در مجلس مشاهده کنند سپس از سفیر ایران علت تصرف مصر را می‌پرسد که سفیر پاسخ می‌دهد:
به این علت که فراعنه به غیر مصری‌ها ظلم می‌کردند.
امپراتور سوال می‌کند که چرا باید در کشور شما (ایران) سلطنت موروثی باشد، اگر پسر شاه دیوانه یا افلیج باشد بازهم باید جانشین پدر شود؟، آیا این کار خطرناک نیست؟
سفیر پاسخ می‌دهد که بزرگان پارس حق دارند که بیشتر وظایف چنین شاهی را به دست گیرند.
منبع: تارنمای انوشیروان کیهانی‌زاده