چه شد که فراموش کردیم!

چطور مى‌توان تصور کرد، در عرض چهارده ماه مملکت به این هرجى و مرجى که نظیر آن را در هیچ نقطه‌اى از عالم نمى‌توان یافت، اصلاح کرد در صورتى که قانون نداریم، علم نداریم، اتحاد نداریم، با چهار نفر از قبیل خودمان، نشستن و صحبت کردن کار مملکت خراب را از پیش نخواهیم برد. . . چه شد که ما فراموش کردیم ستم‌هایى را که در حق ما زن‌هاى ایرانى مى‌نمایند. آه آه چه شد که ما بیچارگان پر و بال سوخته فراموش کردیم که هر وقت مى‌رویم حرف بزنیم مردهامان مى‌گویند اینها زن‌اند، باید حرف آنها را به عکس رفتار کرد.

چطور مى‌توان تصور کرد، در عرض چهارده ماه مملکت به این هرجى و مرجى که نظیر آن را در هیچ نقطه‌اى از عالم نمى‌توان یافت، اصلاح کرد در صورتى که قانون نداریم، علم نداریم، اتحاد نداریم، با چهار نفر از قبیل خودمان، نشستن و صحبت کردن کار مملکت خراب را از پیش نخواهیم برد... چه شد که ما فراموش کردیم ستم‌هایى را که در حق ما زن‌هاى ایرانى مى‌نمایند. آه آه چه شد که ما بیچارگان پر و بال سوخته فراموش کردیم که هر وقت مى‌رویم حرف بزنیم مردهامان مى‌گویند اینها زن‌اند، باید حرف آنها را به عکس رفتار کرد. آه چه شد که ما فراموش کردیم که هر وقت آقایان لوایح ما را در جراید مى‌خوانند با حال استهزا اوراق روزنامه را به دور مى‌اندازند و مى‌گویند زن‌ها را چه به این فضولى‌ها! منبع: روزنامه نداى وطن،مقاله مخدرات سال ، ۷ مهر ۱۲۸۶