گروه تاریخ‌اقتصاد- نامه‌های فروغ‌الدوله، دختر ناصرالدین شاه و همسر ظهیرالدوله، عمدتا از مسائل مالی و مرتبط با زندگی و مناسبات اقتصادی دربار قاجار حکایت می‌کند.
در نامه‌ای که می‌خوانید او از حاجی خان، پیشکار ظهیرالدوله - والی گیلان- خواسته است که به زمین خواری علاءالدوله رسیدگی کند. یادآور می‌شود که میرزا احمد علاءالدوله، نسقچی* مشهور دربار قاجار بود. او در زمان صدارت عین‌الدوله در سال ۱۲۸۳ هجری شمسی، حاکم تهران و عامل به فلک بستن و چوب کاری تجار در پی گرانی قند بود که همین تصمیم او به شعله ور شدن آتش انقلاب مشروطه انجامید:
شنیدم که علاء الدوله سی خروار پارسال از زمین کریم آباد کاشته است، به همچنین امسال هم. مگر مال ما چپو است؟ این چه کاری است؟ باید از روی قباله بنچاق ظهیرالدوله رسیدگی به زمین کریم آباد بشود و تحویل بدهید. چرا باید از زمین‌های ما علاء الدوله بکارد. من درست تحقیق کردم این کار حقیقت دارد. البته باید آنچه کاشتند حاصل پارسال را از علاءالدوله بگیرید . حق زمین را. و امسال هم نگذارید بکارند.
منبع: نامه‌های فروغ‌الدوله، به کوشش ایرج افشار، نشر فرزان روز * شغل نسقچی،عبارت بود از امور مربوط به تنبیهات بدنی، بُریدن دست و پا و گوش و بینی، پاره کردن شکم، کور کردن چشم، سر بُریدن، دار زدن و از این قبیل کارها که بر حسب امر شاه انجام می‌داد.