هفدهم تیرماه ۱۳۱۶ میان ایران، ترکیه، عراق و افغانستان یک پیمان عدم تجاوز امضا شد که چون درکاخ سعدآباد (تجریش) امضا شده بود به پیمان سعدآباد معروف شد. وزیران امور خارجه افغانستان، ترکیه و عراق برای این منظور به تهران آمده بودند. رسانه‌های آلمان دو سال و چند ماه بعد و پس از آغاز جـنگ جهانی دوم مــدعی شدند که این پیمان طبق نقشه انگلیسی‌ها منعقد شده بود تا رضاشاه پهلوی در اجرای اندیشه «احیای ایران زمین»، با کمک گرفتن از آلمان و احیانا سازش با مسکو و آنکارا، در صدد ضمیمه کردن افغانستان و شرق رود دجله به ایران برنیاید. دولت لندن گمان می‌کرد که با پیمان سعدآباد خواهد توانست شرایط مندرج در قرارداد مورخ چهارم مارس ۱۸۵۷ پاریس را منتفی و دست کم کمرنگ کند! روزنامه اطلاعات۱۷تیر۵۲