گروه تاریخ اقتصاد - آنچه می‌خوانید روایت روزنامه «مفتش ایران» از وضعیت زندگی مردم اصفهان در زمان جنگ جهانی اول(۱۲۹۳تا۱۲۹۷شمسی) است که نشان می‌دهد ایرانیان چه روزگاران سختی را سپری کرده‌اند: در هر گوشه که اسب و قاطر و خر نیم جانی به خیال استراحت افتاده و خواسته باشند غلتی زده، نفسی بیاسایند، فورا فقرای شهر بدون بیم و تصور مواخذه بر سر آن حیوان زنده ریخته، با دندان و ناخن زنده زنده قطعات گوشت از بدن آن حیوان جدا ساخته، خام خام فرو می‌برند. چنان که هر بیننده از مشاهده این حال ‌‌بی‌اختیار اشکش فرو می‌‌ریزد و بر حال آن بیچارگان رقت می‌‌آورد و در هر ساعتی چندین مرتبه به انواع گوناگون این نمایشات از طرف فقرا در شهر داده می‌‌شود و هیچ کس را دل به حالشان نمی‌‌سوزد.چنانکه بقال ‌‌بی‌انصاف پوست خیک را، که شایستة غذای سگان است، بامنتهای قساوت چارکی یک قران به این بیچارگان می‌‌فروشد و سایر کسبه را چون بقال باید تصور نمود و به حال فقرا رقت آورد.ای منتقم حقیقی وعادل بنده پرور! حال که هیچ کس به حال یک مشت بندگان بیچاره‌ات ترحم نمی‌‌نماید خودت نظر مرحمتی به حالشان انداز و این ظالمان را به مجازات خویش برسان. منبع: روزنامه مفتش ایران، سال هشتم ش ۲، ۱۳ رجب ۱۳۳۶