اصلاحات ارضی، هماهنگی اقتصاد ایران با آمریکا

اصلاحات ارضی در تایوان، ترکیه، فیلیپین و... اجرا شد و هدف این بود در کشورهایی که به شکلی با آمریکا ارتباط دارند تغییر و تحول صورت بگیرد. یعنی کشوری برای آمریکا منفعت دارد که از حالت کشاورزی درآید و صنعتی شود. اقتصاد کشوری مثل ایران که متکی به نفت و کشاورزی است نفت را به آمریکا می‎دهد و در ازای‌اش دلار می‌گیرد. دلار در ایران کجا خرج می‎شود؟ در کشاورزی که نمی‎شود آن را خرج کرد، بنابراین صرف ولخرجی و عیاشی سران رژیم آن کشورها می‎شود و همین اتفاق، منجر به نارضایتی مردم می‎شود؛ مردم می‎بینند پول وارد کشور می‎شود و سران چطور آن را خرج می‎کنند. نمی‎شود این پول را درست خرج کرد، چون نظام، بسته است. آمریکا هم می‎دانست هر کشوری که حکومتش پادشاهی است اگر مردم اعتراض کنند، این نارضایتی‎ها منجر به تغییر حکومت و انقلاب می‎شود. چنین کشوری به بلوک شرق وابستگی پیدا می‎کند. اما اگر حکومت کشوری، جمهوری باشد؛ بزرگ‎ترین تغییر، عوض کردن رییس‎جمهوری است. آمریکایی‎ها در اقتصاد هم اعتقاد داشتند ایران که حافظ منافع ما است و نفت ما را تامین می‎کند اگر پولدار شود، سرمایه را خرج عیاشی می‎کند و با اعتراض مردم، منافع‎مان را از دست می‎دهیم. نظر جان ویتمن روستو، (مشاور کندی، رییس جمهور وقت آمریکا) این بود که اگر در ایران به‎واسطه اصلاحات ارضی تغییر و تحول به وجود بیاوریم، سرمایه از بخش کشاورزی به بخش شهری، خدماتی و صنعتی منتقل می‎شود. در نتیجه صنعتی در ایران به‎وجود می‎آید که تقریبا با صنعت آمریکا هماهنگی دارد. آمریکا می‎خواست با اصلاحات ارضی در ایران تغییر و تحول ایجاد کند. برای باز پس‎گرفتن دلاری که بابت خرید نفت و به منظور رشد جامعه. چون اگر جامعه تغییر کند؛ ایران می‎شود بازار مصرف کالاهای آمریکایی از جمله: ماشین‎آلات کشاورزی، ماشین‎آلات صنعتی، کامپیوتر، اتومبیل و... . وقتی کالاهای آمریکایی خریداری شد، دوباره دلار به آمریکا برمی‎گردد. بخشی از گفت و گو با دکتر محمد هراتی، استاد سابق دانشگاه شهید بهشتی منبع: هفته‌نامه پنجره