شهروندان ایرانی در سال‌های اخیر با اصطلاح نقدینگی آشنا شده و عموما شنیده‌اند که یکی از دلایل رشد تورم به رشد همین شاخص و متغیر اقتصادی برمی‌گردد.

پول و شبه‌پول (چک و ...) دو عنصر اصلی نقدینگی به حساب می‌آیند. رشد حیرت‌انگیز نقدینگی از ۸۱۰ میلیارد ریال به ۶۸۵۶۹۷ میلیارد ریال درفاصله سی سال را می‌توان از دلایل اصلی تک‌رقمی نشدن نرخ تورم در این دوره طولانی دانست. یک محاسبه ساده نشان می‌دهد میزان نقدینگی در سال ۱۳۸۳ نسبت به‌سال ۱۳۵۳ حدود ۸۰۰ برابر شده است که رشد میانگین ۲۷ درصدی را بیان می‌کند، دلیل اصلی رشد تورم در این سال‌ها است. در همه سال‌های یاد شده سهم شبه‌پول از کل نقدینگی نسبت به پول از این عنصر بالاتر بوده است.