رشد درآمد ملی از شاخص‌های اصلی در سنجش توانایی‌ها و ناتوانی‌های اقتصاد ملی است. رشد متوسط سالانه حدود 5 تا 8 درصد برای اقتصاد ایران در حالت عادی یک اتفاق همیشگی بوده است.

ارقام جدول زیر نشان می‌دهد که رشد اقتصادی ایران در سال‌های ۱۳۵۷ تا ۱۳۶۷ که ایران در شرایط جنگی و تثبیت انقلاب بوده است به طور متوسط سالانه ۴/۲ درصد کاهش و در برنامه اول (۱۳۶۸ تا ۱۳۷۲) با ۴/۷ درصد بوده است. جدول شماره ۲ نیز نشان می‌دهد که «تشکیل سرمایه ثابت ناخالص» نیز در سال‌های جنگ تحمیلی با کاهش ۶/۷ درصد به طور متوسط در سال مواجه بوده‌است.