فروش سرسام‌آور نفت خام و رشد ارزش صادرات نفت، نیازهای ارزی ایران را برطرف می‌کرد و دولت‌های پس از برنامه سوم عمرانی رژیم گذشته نیز با اتخاذ سیاست جایگزینی واردات، راه را برای توسعه صادرات مسدود کرده بودند.

در حالی که آمارهای ارائه شده از منابع رسمی از سال‌های ۱۳۴۰ نشان می‌دهد که صادرات ایران منحصر به کالاهای کشاورزی و طبیعی بوده است. صادرات خاویار و پسته در همه سال‌های گذشته و حتی در حال حاضر از مهم‌ترین اقلام صادراتی بوده است. جدول شماره یک نشان می‌دهد که ارزش صادرات پسته در سال ۱۳۵۷ فقط ۵۷ میلیون دلار بوده که با رشد قابل توجه به ۲۴۷ میلیون دلار در سال ۱۳۶۷ رسیده است. ارزش صادرات خاویار نیز از ۱۱ میلیون دلار در سال ۱۳۵۷ به ۴۳ میلیون دلار در سال ۱۳۶۷ افزایش یافته است.