دکتر احمدعلی بهرامی یکی از تکنوکرات‌های زمان شاه است که پس از سال‌ها اقامت در خارج، کتابی به عنوان «انسانیت و عدالت» که سرگذشت خودش است را نوشته و انتشارات توکل آن را در سال ۱۳۸۷ منتشر کرده است. بهرامی نام «انسانیت و عدالت» را برای شرح خاطرات خود انتخاب کرده است.عطا آیتی که کتاب به کوشش او به عرصه چاپ رسیده در پیشگفتار نوشته است: «دکتر احمدعلی بهرامی در خانواده‌ای از صاحب منصبان سلاطین قاجار و کارگزاران سلسله پهلوی اول در سال ۱۹۱۹ و در هنگام قرارداد بین ایران و انگلستان چشم به جهان گشود... در وزارت کار در سمت‌های مختلفی همچون مدیرکل و معاون وزارتخانه و طراح جدید قوانین کار و بیمه‌های اجتماعی به بررسی و تنظیم طرح‌های جدید پرداخت و ... در سال ۱۳۳۹ به عنوان وزیر کار در کابینه شریف امامی منصوب شد...» مرتضی رسولی‌پور ویراستار کتاب «در جست‌وجوی انسانیت و عدالت» نیز نوشته است: «...بخش‌های عمده این خاطرات به لحاظ نشان دادن روحیه و غرور و نخوت حکمرانان و همچنین ضعف و جبن ماموران دستگاه‌های دولتی اهمیت چشمگیری دارد...». در کتاب حاضر که بدون فصل‌بندی خاصی تهیه شده است برخی نکات تاریخی مثل «ملی شدن صنعت نفت و کنفرانس لاهه»، «وزارت کار آقای جمشید آموزگار»، «وزارت کار آقای حسنعلی منصور»، «وزارت آقای عبدالرضا انصاری»، «در کابینه وزیران»، «تشکیل نخستین کنفرانس اسلامی»، «کمک نظامی به الجزایر- روابط ایران با عراق و مساله خلیج فارس»، «استعفا از سفارت چین» و «نظام جدید بین‌المللی» در این کتاب درج شده است.احمدعلی بهرامی درباره «ملی شدن صنعت نفت و کنفرانس لاهه» نوشته است: «... به موجب تصویب نامه هیات دولت، بنده بدون اینکه مرحوم دکتر مصدق را دیده باشم یا مذاکره‌ای با من شده باشد مامور شدم این مساله را در کنفرانس لاهه هدایت کنم... اولین بار بود که بعد از قانون ملی شدن نفت، دولت در مقام گفت‌وگو و حل مسائل مهم نفتی برآمده و درخصوص شرکت‌های بزرگ نفتی و دولت‌هایی که به نفت ارزان احتیاج داشتند مطالعه و گزارش تهیه می‌کرد... جزوه‌ای تحت عنوان شرایط کار در صنعت نفت ایران که کارشناسان ورزیده با هزینه سازمان بین‌المللی کار تهیه کرده بودند را برای پایه‌ گزارش انتخاب کردیم... مهندس حسیبی از کار من تشکر کرد...»بهرامی که در زمان وزارت کار جمشید آموزگار، حسنعلی منصور و عبدالرضا انصاری در مقام معاونت فعالیت می‌کرده است در خاطرات خود روش‌های مدیریتی و خصوصیات اخلاقی این ۳ وزیر کار را توصیف کرده است. بهرامی درباره آموزگار نوشته است: «.... آموزگار، جوان خوب و باهوشی بود، ولی بسیار عصبانی و بدون داشتن زیرکی کامل دیپلماتیک برای اولین بار مسوولیت وزارت کار را قبول می‌کرد... آموزگار به سیستم آمریکایی کار می‌کرد و علاقه داشت تکنوکرات‌های تحصیلکرده این کشور را به وزارت کار بیاورد....» وی درباره تقسیم سهام بین کارگران نوشته است: «... فرمودند، یک بار دیگر نظر خود را درباره وزارت توضیح می‌دهم... مطالبی درباره سهیم کردن کارگران در سود کارخانه‌ها یادآور شد و گفت باید انجام شود...» کتاب در جست‌وجوی انسانیت و عدالت در سال ۱۳۸۷ منتشر شده است.