اجاره‌‌نشینی در ایران به ویژه پس از اصلاحات ارضی که منجر به مهاجرت گسترده ساکنان روستاها به شهرهای بزرگ شد، همواره در کانون توجه مسوولان بوده است.

جدول زیر که یک تصویر از سال ۱۳۵۳ در استان‌های گوناگون است، نشان می‌دهد که نسبت خانواده‌های اجاره‌نشین به کل خانوارها در استان‌های گوناگون از ۵۷/۲ درصد در یزد تا ۸/۴۲ درصد در گیلان بوده است. در سال ۱۳۵۳ استان فارس با متوسط ۳۶/۲ اتاق در اختیار یک خانوار بالاترین تعداد اتاق در کل استان‌ها را به خود اختصاص داده بود. کمترین تعداد اتاق در اختیار یک خانواده در آن سال با ۵۷/۱ اتاق به طور متوسط در استان گیلان بوده است.