مدیران و مسوولان اقتصاد ایران در صد سال گذشته همواره به دلایل گوناگون علاقه‌مند به استفاده از منابع خارجی بوده‌اند.

این اراده دولت‌های گوناگون البته همواره با کامیابی مواجه نبوده و دولت‌ها برای دریافت کمک و اعتبارات خارجی امتیازهای سیاسی و اقتصادی می‌داده‌اند. پس از اینکه محمدرضا پهلوی در سال ۱۳۲۰ به جای پدر بر تخت شاهی نشست و پای ایالات‌متحده آمریکا به دنیای سیاست ایران باز شد، استفاده از وام و اعتبارات آمریکایی در ایران شروع شد.
آمریکایی‌ها علاقه‌مند بودند که ایران مانع نفوذ کمونیست‌های شوروی در خاورمیانه شود و ایرانیان اجازه ندهند که این کشور مهم در دام کمونیست‌ها بیفتد و به همین دلیل وام‌ها و اعتبارات ویژه‌ای به ایران دادند که در جدول زیر آمده است.