در سال 1361 اعلام شد که در جریان مصادره و ملی شدن بنگاه‌های صنعتی، 362بنگاه به سازمان صنایع ملی رسید، 112بنگاه به سازمان مالی گسترش داده شد و 7واحد به شرکت ملی پتروشیمی ایران اختصاص یافت.

براساس آمارهای در دسترس پس از اجرای قانون حفاظت و توسعه صنایع ایران ۲۴۲ واحد به بنیاد مستضعفان داده شد و سهم وزارت صنایع سنگین ۹۴واحد، بنیاد شهید ۵۶ واحد، شرکت ملی فولاد ایران ۱۳واحد، سهم بنیاد صدوق ۳ واحد و هیات‌ حمایت از صنایع نیز ۹واحد صنعتی بود. در جریان مصادره و ملی شدن بنگاه‌های صنعتی به مساله بدهی شرکت‌های ملی شده استناد و گفته می‌شد دلیل اصلی این بوده است که بسیاری از بنگاه‌های مصادره بیش از سرمایه خود از بانک‌ها وام گرفته بودند. جریان وام‌دهی به متقاضیان سرمایه‌گذاری صنعتی در دهه ۱۳۴۷ تا ۱۳۵۷ شتاب گرفته بود و بانک توسعه صنعتی و معدنی ایران در این مسیر بیشترین نقش را داشت. این بانک توسعه‌ای در زمان فعالیت خود چند نوع وام به متقاضیان می‌داد. این بانک در نیمه دوم ۱۳۵۷ گزارشی از وام‌های پرداخت شده از ۱۳۳۸ تا پایان شهریور ۱۳۵۷ تهیه و عرضه کرد که نام شرکت‌های وام گیرنده در آن قید شده است. جدول زیر ارقام این وام‌ها و تعداد وام‌های داده شده را نشان می‌دهد.