گاهشمار
زندگی در بریتانیای قرن نوزدهم
مترجم: فاطمه باباخانی- در قرن نوزدهم جامعه بریتانیا به سمت صنعتی شدن گام نهاد، شهرنشینی بخشی از این فرآیند بود، به طوری که در سال ۱۸۵۱ نیمی از جمعیت این کشور در شهرها زندگی می‌کردند. جمعیت این کشور نیز در طول این سده به شکل گسترده‌ای گسترش یافت، در سال ۱۸۰۱ نزدیک به ۹ میلیون نفر در بریتانیا زندگی می‌کردند که در سال ۱۹۰۱ این رقم به ۴۱ میلیون نفر رسید. این در حالی بود که افراد زیادی از این کشور به آمریکای شمالی و استرالیا مهاجرت کرده بودند. در میانه سال‌های ۱۸۱۵ تا ۱۹۱۴ حدود ۱۵ میلیون نفر بریتانیا را به مقصد این کشورها ترک کرده بودند. اما مهاجرانی هم بودند که به بریتانیا روی آوردند، از جمله آنها ایرلندی‌ها بودند که در سال ۱۸۴۰ دچار یک خشکسالی شدند. در سال ۱۸۸۰ نیز تزار شروع به آزار و اذیت یهودیان روس کرد، از این رو بسیاری از آنها به بخش شرقی لندن مهاجرت کردند. در اوایل قرن نوزدهم بریتانیا توسط نخبگان اداره می‌شد. در آن زمان اقلیت اندکی از مردان اجازه داشتند که رای دهند این موقعیت در سال ۱۸۳۲ تغییر کرد زمانی که حق رای به تعداد بیشتری از مردان داده شد. در سال ۱۸۷۲ رای گیری مخفی شکل گرفت.
خانواده و مذهب در قرن نوزدهم
در قرن نوزدهم نزدیک به ۸۰ درصد از مردم جزو طبقه کارگر بودند و بخش قابل توجهی از طبقه متوسط حداقل یک خدمتکار داشتند. این خدمتکاران عموما از میان زنان انتخاب می‌شدند؛ زیرا مردان خدمتکار گران تر بوده و حقوق بیشتری را طلب می‌کردند. با چنین توجیهی بود که شمار کثیری از زنان در قرن ۱۹ در بخش خدمات مشغول به کار شدند. در این قرن همچنین خانواده‌ها به مراتب بزرگ تر از امروز بودند. این امر به میزان مرگ و میر بسیار بالای کودکان در آن دوره برمی‌گشت، خانواده‌ها تعداد زیادی بچه به دنیا می‌آوردند و امیدی نداشتند که همه آنها زنده بمانند. در این قرن پدر در راس خانواده قرار داشت. همسر و فرزندانش به او احترام می‌گذاشتند و از پدر خانواده اطاعت می‌کردند. تا سال ۱۸۸۲ دارایی زنان حتی پولی که خودشان به دست می‌آورند متعلق به همسرشان بود. طلاق در سال ۱۸۷۵ قانونی شد، اما در قرن نوزدهم به ندرت اتفاق می‌افتاد.
در ابتدای قرن ۱۹ گروهی از مسیحیان انجیلی به نام کلافام در سیاست فعال شدند.آنها در انتخابات برای پایان دادن به برده داری و ورزش‌های خشونت‌بار نامزد شدند. آنها این نام را از محلی که بیشتر آنان در آنجا زندگی می‌کردند گرفته بودند. در آن زمان مذهب از اهمیت ویژه ای در زندگی بریتانیایی‌ها برخوردار بود با این حال هر چند که آمارها نشان از آن دارد که نزدیک به ۴۰ درصد از مردم یکشنبه‌ها به کلیسا می‌رفتند. اغلب افراد فقیر ارتباط محدودی با کلیسا داشتند یا تمایلی به برقراری این ارتباط نشان نمی‌دادند،در سال‌های پایانی این قرن بود که تمایلات مذهبی کاهش یافت.
کار در قرن نوزدهم
در طول قرن نوزدهم سیستم کار در کارخانه جایگزین کار خانگی یا کارگاه‌های کوچک شد. در انگلیس صنعت نساجی نخستین صنعتی بود که تغییر شکل پیدا کرد. این تغییر تاثیراتی را در زندگی افراد فقیر جامعه به بار آورد. انقلاب صنعتی افراد زیادی از زنان و کودکان را به کار گرفت. کودکان تا پیش از انقلاب صنعتی نیز در خانه‌ها یا مزارع شان به همراه والدین شان کار می‌کردند، اما در طول انقلاب صنعتی و به ویژه در کارخانه‌های نساجی کودکان در سطح گسترده‌ای به کار گرفته شدند، به گونه‌ای که گاه یک کودک مجبور بود روزی ۱۲ ساعت کار کند. در اوایل این قرن پارلمان قانونی را برای محدود کردن کار کودکان تصویب کرد، هر چند که تضمین‌ها برای رعایت آن محدود بود. اما اولین قانون موثر دراین زمینه در سال ۱۸۳۳ تصویب شد. این قانون از آن جهت تاثیرگذار بود که بازرسانی را برای تحقیق به کارخانه‌ها می‌فرستاد تا مطمئن شوند که قانون در زمینه کار کودکان رعایت می‌شود. قانون جدید، کار کودکان زیر ۹ سال از کار در کارخانه‌های نساجی را منع می‌کرد. همچنین بر اساس این قانون کودکان بین ۹ تا ۱۳ سال نباید بیشتر از ۱۲ ساعت در یک روز کار می‌کردند. کودکان بین ۱۳ تا ۱۸ سال نیز نباید بیش از ۶۹ ساعت در هفته کار می‌کردند. علاوه بر این افراد زیر ۱۸ سال حق نداشتند در ساعات شب کار کنند. به کودکان ۹ تا ۱۳ سال همچنین دو ساعت در روز باید برای تحصیل اختصاص می‌یافت.
در قانون سال ۱۸۴۲ کارکودکان زیر ۱۰ سال و زنان در معدن ممنوع اعلام شد. در قانون سال ۱۸۴۴ همه نوع کار برای کودکان زیر هشت سال ممنوع شد. در سال ۱۸۴۷ نمایندگان کارخانه داران گفت که زنان و کودکان تنها می‌توانند ۱۰ ساعت در روز کار کنند. در سال ۱۸۶۷ این قوانین در تمام کارخانه‌ها اعمال شد ( یک کارخانه به جایی گفته می‌شد که بیش از ۵۰ نفر در آن مشغول کار بودند) در قرن نوزدهم از پسربچه‌ها می‌خواستند که از دودکش‌ها بالا رفته و آنها را تمیز کنند اما از سال ۱۸۷۵ این عمل غیرانسانی در حق پسربچه‌ها ممنوع اعلام شد.
ارسال نظر