خاندان آموزگار: همه وزیر شدند

جمشید آموزگار

خاندان «آموزگار» تا پیش از فروپاشی رژیم شاهنشاهی، از مردان نامدار ایران بودند که در مناصب و مشاغل مهم فعالیت می‌کردند. حبیب‌الله آموزگار بزرگ خاندان آموزگار در ۱۲۶۹ متولد شد و در ۱۳۰۱ به علی‌اکبر داور نزدیک و بعدها با تیمور تاش و نصرت‌الدوله نیز همکار شد. حبیب‌الله در ۱۳۲۹ وزیر فرهنگ شد و پس از پایان کار دولت علاء‌ رییس بانک عمران شد.

جمشید آموزگار یکی از فرزندان حبیب‌الله در ۱۳۰۲ در تهران متولد شد، پس از اخذ درجه دکترا از آمریکا در ۱۳۳۰ به ایران آمد. او یکی از کارمندان بلندپایه سازمان اصل ۴ بود که آمریکایی‌ها تاسیس کرده بودند.

جمشید آموزگار از نخستین تحصیلکرده‌های آمریکایی‌ بود که مقام بالایی در نظام سیاسی ایران گرفت و در ۱۳۳۴ به معاونت وزارت بهداری رسید.

وی یک دهه بعد و در ۱۳۴۴ وزیر دارایی شد و ۸ سال در این منصب ماند و با موضوع نفت آشنا و نماینده ایران در اوپک شد. او در ۱۳۵۳ به وزارت کشور رفت و همچنین سرپرست سازمان امور اداری و استخدامی شد و در ۱۳۵۵ به جای امیرعباس هویدا دبیرکلی حزب رستاخیز نیز به او رسید.

او ۱۷ سال وزیر بود و سرانجام در ۱۳۵۶ نخست‌وزیر شد.

جهانگیر یکی دیگر از فرزندان حبیب‌الله آموزگار بود که به آمریکا رفت و اقتصاد خواند و در ۱۳۴۰ درکابینه امینی ابتدا وزیر بازرگانی و بعد وزیر دارایی شد. جهانگیر آموزگار پس از کناره‌گیری از دولت وزیر مختار اقتصادی ایران در آمریکا شد و در اواخر عمر رژیم گذشته به مقام سفارت اقتصادی نائل شد.

کورس آموزگار نیز از فرزندان حبیب‌الله بود که در ۱۳۰۷ متولد و در رشته راه و ساختمان درجه مهندسی گرفت و به سازمان برنامه پیوست. او بعدها پیمانکار ساختمانی شد و در سال ۱۳۴۲ در کابینه حسنعلی منصور معاون فنی وزیر آبادانی و مسکن شد و بار دیگر در سال ۱۳۴۸، اما این بار در منصب وزیر در این وزارتخانه شاغل شد.

هوشنگ آموزگار یکی دیگر از فرزندان حبیب‌الله است که در ۱۳۰۰ متولد و از دانشگاه تهران لیسانس اقتصاد گرفت و به استخدام بانک ملی درآمد... وی بعدها به لندن رفت و کارآموز میدلز در رشته بانکداری شد. اما هوشنگ پس از برگشت به ایران به ریاست کتابخانه ملی برگزیده شد، او در سال ۱۳۳۴ و پس از طی دوره فوق‌لیسانس به موسسه علوم اداری رفت و چند وقت نیز در روابط عمومی سازمان اوپک در اتریش فعالیت کرد و چند سال نیز از مدیران ارشد سازمان جلب سیاحان شد.