اواخر خرداد ۱۳۳۰ میان برخی نشریات تهران درگیری مقاله‌ای بود که چند صدایی را منعکس می‌کند. روزنامه‌های متمایل به راست و برخی از جراید میانه‌رو تهران گزارش کرده بودند که نخست‌وزیر انگلستان اندرز دولت آمریکا را پذیرفته و از حمله نظامی به ایران و تصرف آبادان منصرف شده و این موضع را «گریدی» سفیر آمریکا در تهران در ملاقات با دکتر مصدق که در خانه وی انجام شد به او اطلاع داده تا وقت خود را صرف تجهیز نیرو و اعزام به خوزستان نکند. نشریات چپگرا به این طرز خبرنویسی و برداشت از یک گزارش حمله برده بودند و ضمن انتقاد از آنها و وارد آوردن اتهامات متعدد اعتراض کرده بودند که چرا این روزنامه‌ها انصراف دولت لندن از تعرض نظامی را به حساب فشار دولت دموکرات‌های آمریکا گذارده بودند. نشریات چپ نوشته بودند اگر انگلستان به ایران حمله می‌کرد جنگ جهانی سوم آغاز می‌شد، زیرا که مسکو در انتظار چنین حمله‌ای بود که طبق قرارداد ۱۹۲۱ نیرو به ایران وارد کند و سپس پایگاه‌های ضعیف انگلستان در منطقه را متصرف شود و این، یعنی آغاز جنگ جهانی سوم که به سود غرب نیست، از خاورمیانه شروع شود. غرب نمی‌خواهد منافع سرشار خود در این منطقه را از دست بدهد. اگر چنین حادثه‌ای رخ می‌داد شوروی که همانند غرب سلاح اتمی هم در دست دارد ظرف سه روز همه خاورمیانه را می‌گرفت. انگلستان در خاورمیانه چهار پایگاه هوایی بی‌ارزش و چند ناو قراضه دارد و دیگر، هندوستانی برایش وجود ندارد که به اتکای نیروی انسانی بی‌پایان آن اندیشه قشون کشی به خود راه دهد و رجز خوانی کند؛ پس ترس از شوروی انگلستان را منصرف کرد نه اندرز دوستانه آمریکا. به علاوه، مگر مردم ایران مرده‌اند که بشود به کشورشان حمله‌ور شد. از آن گذشته، ایران کشوری است وسیع و کوهستانی. در شهریور ۱۳۲۰ و قبل از آن، هر بار خیانت مقامات دولتی سبب اشغال نظامی ایران می‌شد نه ضعف ملت و ارتش.

این جنگ مقاله، بالاخره با ساکت شدن روزنامه‌های راست (عمدتا طرفدار سلطنت) و دست کشیدن موقت از نقل اخبار ارسالی از غرب پایان گرفت.

منبع: Rooznamak.com