«تشکیل سرمایه ناخالص» در اقتصاد کشورها، نقش اصلی و اول در رشد توسعه را دارد. دولت‌ها همه تلاش خود را می‌کنند و شرایط را به سمتی سوق می‌دهند که سرمایه‌گذاری رشد شتابان پیدا کند و از آن مسیر تولید ناخالص داخلی رشد کند.

بار اصلی سرمایه‌گذاری در کشورهایی مثل ایران بر دوش دولت است که درآمد قابل‌توجهی از فروش نفت یا سایر منابع طبیعی به دست می‌آورند. سرمایه‌گذاری دولتی البته برای ساخت زیربناهای فیزیکی به‌ویژه در مراحل نخست توسعه‌یافتگی مفید و کارآمد است، اما از این مرحله که عبور کنیم، سرمایه‌گذاری دولتی می‌تواند رقیب سرمایه‌گذاری بخش خصوصی شود. جدول حاضر که توسط وزارت اقتصاد جمع‌آوری شده و یک دوره ۲۹ ساله را در بر می‌گیرد، نشان می‌دهد که از ۱۳۵۳ تا ۱۳۵۷ به جز سال ۵۴، سرمایه‌گذاری دولتی همواره بیشتر از سرمایه‌گذاری بخش خصوصی است. از ۱۳۵۸ به بعد اما روند با استثناهایی معکوس شده است.