ایده بیمه روستای «سیجان» از کجا آمد؟

گروه بنگاه‌ها: «دکتر یونس مظلومی» آخرین اخبار مربوط به فرآیند پرداخت خسارات سیل اخیر را - که برعهده شرکت بیمه رازی است- با حساسیت خاصی دنبال می‌کند و از اینکه هنوز برخی از آسیب‌دیدگان سیل، شماره حساب خود را به شرکت بیمه رازی اعلام نکرده اند، ناراضی است و در هنگام مصاحبه به چند نیروی فعال شرکت، ماموریت می‌دهد که به منطقه سیل زده بروند و با شماره حساب خسارت دیدگان برگردند.

با توجه به این موضوع که این شرکت عملکرد قابل قبولی رادر جریان این حادثه برای ایفای تعهدات خود به بیمه‌گذاران داشت روابط عمومی بیمه مرکزی ایران گفت‌وگویی با وی انجام داده است که مشروح آن در ادامه می‌آید:

پیش از سیل اخیر هم چند روستا و شهر که اسیر این بلای طبیعی شدند توانستند از مزایای بیمه‌ای استفاده کنند و این موضوع جدیدی نیست. اما رسانه‌ای شدن هوشمند یک بانوی دهیار و احساس مسوولیت ایشان برای بیمه همگانی مردم در برابر حوادث، نکته تحسین‌برانگیزی بود که در رسانه‌های عمومی و فضای مجازی بسیار مورد استقبال قرار گرفت و در این میان نام بیمه رازی به‌عنوان شرکتی مطرح شد که با وجود دریافت حق بیمه اندک باید خسارات سنگینی را به مردم این روستا بپردازد.

اجازه بدهید از همین ابتدا به‌طور شفاف و صریح اعلام کنم که پرداخت خسارت در صنعت بیمه، بدیهی‌ترین اصل است. شرکت‌های بیمه باید ریسک پذیر باشند. از طرف دیگر در ریسک‌های تجمعی اینچنینی که جغرافیای وسیعی را در برمی‌گیرد، پوشش اتکایی مناسب را دریافت کرده‌ایم و در پوشش بیمه‌ای این روستا نیز اصل «توزیع جهانی ریسک» رعایت شده وبرای تامین خسارت‌های احتمالی بیش از ۵۰ درصد پوشش اتکایی دریافت کرده‌ایم.

من از بعضی همکاران تعجب می‌کنم که در محافلی برای شرکت بیمه رازی دل سوزانده‌اند که مثلا مبلغ چند میلیون تومان حق بیمه دریافت کرده و حالا باید چند میلیارد تومان خسارت پرداخت کند. من درک نمی‌کنم که این حساسیت‌ها از کجا می‌آید. مگر قرار است هر شرکت بیمه‌ای به اندازه حق بیمه دریافتی خود، خسارت پرداخت کند؟

نکته دیگر این است که شرکت بیمه رازی نه‌تنها برای پرداخت کامل خسارات بیمه‌گذاران سیل اخیر، آمادگی دارد، بلکه درحال تدارک مراسمی است که از بانوی دهیاری که زمینه بیمه اهالی روستای «سیجان» را فراهم آورد، قدردانی کند.

ایده بیمه روستای «سیجان» از کجا آمد؟

در پاییز سال ۱۳۹۳ مذاکراتی با استانداری البرز داشتیم که طی آن تفاهم نامه‌ای بین استانداری و شرکت بیمه رازی امضا شد تا با تمهیدات و برنامه‌های طراحی شده ۱۷۴ پارچه آبادی و روستا تحت پوشش بیمه‌ای قرار بگیرند. این تفاهم نامه از طریق استانداری البرز به دهیاری‌ها ابلاغ شد که برخی از دهیاران از دریافت پوشش بیمه‌ای منصرف شدند. در اوایل امسال، وقوع یک سیل در روستای «آسیاب‌درگاه» حادثه‌آفرین شد و شرکت بیمه رازی تمامی خسارات وارده را پرداخت کرد اما این موضوع رسانه‌ای نشد. روستای «سیجان» هم از جمله روستاهایی بود که دهیار با تدبیرش، هزینه‌های این پوشش بیمه‌ای را از محل بودجه‌های دهیاری تامین کرد و حتی شرایط به‌گونه‌ای بود که روستاییان سیل‌زده از بیمه‌نامه‌های خود بی‌اطلاع بودند. هر چند که نوع پوشش بیمه‌ای که خریداری کردند به‌گونه‌ای بود که شامل بیمه اسباب و اثاثیه منزل نمی‌شد و به همین خاطر لازم است دولت برای جبران تکمیلی خسارات، وارد عمل شود و با وجود دریافت خسارت از سوی بیمه، از این عزیزان حمایت کند. برای مثال اتومبیل بسیاری از اهالی دچار حادثه شد که این موارد در تعهدات شرکت بیمه رازی نیامده است.

پرداخت خسارت به زیاندیدگان از وظایف ذاتی شرکت‌های بیمه است اما سرعت در انجام این فرآیند تا چه اندازه در جلب اعتماد عمومی به این صنعت موثر است؟

ما پرداخت سریع خسارات بیمه‌گذاران را یک نوع سرمایه‌گذاری می‌دانیم. در همین حادثه اخیر شخص استاندار، معاونان، امام جمعه و مسوولان استان البرز از حضور به موقع بیمه رازی در محل سیل زده، قدردانی و ابراز رضایت کردند.

یعنی در کنار فعالیت معمول بیمه‌گری به مقوله فرهنگ‌سازی در این حوزه نیز نیم نگاهی دارید؟

امروزه در جهان، دارایی‌های مردم توسط خودشان بیمه می‌شود تا در هنگام وقوع خسارات، مشکلی وجود نداشته باشد. متاسفانه فرهنگ بیمه در کشور ما چندان جانیفتاده است. به اعتقاد من تا مردم روح بیمه را درک نکنند و به‌طور مستقیم درگیر مقولاتی نظیر خسارت نشوند، به بیمه نمی‌اندیشند. نکته تاسف‌برانگیز این است که مردم در هنگام وقوع حوادث اینچنینی، دولت را مسوول جبران می‌دانند و دولت نیز گاهی چنین احساس و انتظاری را به مردم منتقل می‌کند که متولی اصلی جبران خسارات است. کشور ترکیه حدود بیست سال پیش درگیر بلای طبیعی شد و از همان وقت تا امروز بیمه اجباری حوادث در آن کشور جاری و ساری است. البته تا آنجا که اطلاع دارم لایحه بیمه حوادث طبیعی به مجلس تسلیم شده و در صورت تصویب می‌تواند بخش عمده‌ای از نگرانی‌های بیمه‌ای کشور را برطرف کند.

آیا صنعت بیمه برای پرداخت حجم بالایی از خسارات بلایای طبیعی آمادگی دارد؟ به بیان دیگرآیا نقدینگی شرکت‌ها برای پرداخت خسارات کلان، کافی است؟

ببینید، در همین تهران ما بلایایی نظیر سیل را کمتر تجربه کرده‌ایم اما در سال‌های اخیر و به‌خصوص دو سال گذشته با خطرات طبیعی مانند توفان مواجه شده‌ایم که پیش از این حتی خطر وقوعش به ذهن متبادر نمی‌شد. حالا این خطرات می‌تواند هرگونه منشایی داشته باشد. اتفاقا من معتقدم این رشته بیمه‌ای برای شرکت‌ها سودآور است. وقتی حجم بیمه‌نامه‌ها به شکل تصاعدی بالا برود پرداخت خسارات یک محدوده جغرافیایی برای صنعت بیمه ابدا سنگین و غیرقابل تحمل نیست. به هر حال خسارت جزئی از مکانیزم صنعت بیمه است.

به هر حال دولت هم در این موارد سکوت نمی‌کند و با جبران بخشی از خسارات سعی می‌کند رضایت مردم را جلب کند؟

همان‌طور که پیش از این گفتم ما از حمایت‌های دولت برای جبران تکمیلی خسارات مردم استقبال می‌کنیم. حرف اصلی ما این است که اقتصاد ما دولتی است و مردم ما هم به این اقتصاد دولتی خو کرده‌اند. باید تصور ذهنی مردم عوض شود. از سوی دیگر موضوع تعاون و همدلی یک نمود اساسی دارد که آن هم «بیمه» است. این مساله مهمی است که باید از سوی مردم و مسوولان پذیرفته شود تا صنعت بیمه به رشد قابل قبول و دلخواهش دست پیدا کند.

میزان رضایت خسارت دیدگان سیل اخیر را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

استراتژی ما در شرکت بیمه رازی کاملا مشخص است. ما اعتقاد داریم که یک خسارت یا قابل پرداخت است یا نیست. بنابراین هرگونه تاخیر در پرداخت خسارات را ضد تبلیغ می‌دانیم. شعار اصلی ما هم پرداخت خسارت پس از بیست‌وچهارساعت از زمان تشکیل پرونده است که بر این شعار هم پایبند بوده‌ایم. امیدوارم این شعار به یک ارزش تبدیل شود تا تمامی مردم از صنعت بیمه رضایت داشته باشند.