حمیدرضا اسلامی منوچهری

سالیان درازی است که دلارهای نفتی، گردش طبیعی چرخ اقتصاد را در کشور ما دچار اختلال کرده است. نفت می‌فروشیم و با درآمد آن گذران زندگی می‌کنیم، فارغ از آن که این ثروت خدادادی روزی به پایان می‌رسد بی آنکه بتوان تصوری از پایان نیازهای بیشمار امروز و نسل آینده داشت. از سال‌های دور سامانه‌های اقتصاد کشور بر بستر واردات استوار بوده است. از ذهن‌های ما تا گمرکات کشور و از ذایقه‌هایمان تا بندرگاه‌ها همه براساس واردات شکل گرفته‌اند. نظام بانکی ما نیز از این امر مستثنی نیست.

از سال‌‌های پیش از انقلاب تاکنون سازوکار خدمات بانکی در تجارت خارجی در خدمت واردات بوده است. در سال‌های اخیر مسوولان و برنامه‌ریزان نظام توجه ویژه‌ای به صادرات غیرنفتی داشته‌اند. اصطلاح جهش صادراتی که در برنامه سوم توسعه به کار برده شد نشان از درک اهمیت قطع وابستگی به درآمدهای نفتی و کسب درآمدهای غیرنفتی دارد. نظام بانکی کشور در شرایط کنونی می‌تواند با پشتیبانی از صادرکنندگان به ویژه در بخش صدور خدمات فنی و مهندسی گامی اساسی در افزایش درآمدهای ناشی از صادرات غیرنفتی بردارد. خدمات بانک‌ها در امر صادرات به پرداخت تسهیلات صادراتی خلاصه نمی‌شود. صادرکنندگان ایرانی در جهان پرریسک کنونی برای نقل‌وانتقال امن سرمایه‌های خود و اطمینان بخشیدن به بازار جهانی به پشتیبانی نظام بانکی کشور چشم دوخته‌اند.