پس از شست‌وشو نوبت به خشک‌‌کردن لباس‌‌ها می‌‌‌رسد که خود داراى نکاتى است که اطلاع از آنها نیز می‌‌‌تواند موجب طولانى‌‌‌تر شدن عمر لباس‌‌ها شود و همچنین در حفظ شکل و فرم ظاهرى لباس و آسان شدن اتوکارى تاثیر بسزایى دارد.

اغلب از دو روش براى خشک‌‌کردن لباس‌‌ها استفاده می‌‌‌شود. یکی استفاده از درجه خشک‌‌کن که بعضى از ماشین‌‌‌‌های لباسشویى به آن مجهز هستند و در حقیقت آخرین مرحله شست‌و‌شوى لباس است. در برخى از ماشین‌‌‌‌های لباسشویى این درجه به تنهایى و بدون شست‌وشو نیز کار می‌‌‌کند که براى خشک‌‌کردن لباس‌‌هایى که با دست شسته شده‌اند نیز مفید است.

روش دوم که متداول‌‌‌تر است خشک‌‌کردن لباس‌‌ها از طریق آویزان ‌‌کردن آنها روى یک بند رخت در آفتاب یا مجاورت هوا است. این بند رخت ممکن است در فضاى بالکن یا حیاط قرار داده شود و در صورت نبود چنین امکانى، می‌‌‌توان از بند رخت‌‌‌‌های کشویى که به دیوار حمام نصب می‌‌‌شوند یا نوع دیگرى از آنها که به رادیاتور شوفاژ متصل می‌‌‌شود، استفاده کرد. روش آویختن انواع لباس از قبیل بلوز، دامن، شلوار و غیره نیز در حفظ فرم لباس مؤثر است.

به عنوان مثال براى آویختن یک دامن پیلى دار بهتر است براى حفظ فرم پیلى‌‌‌ها، آنها را قبل از آویختن دامن روى بند یا گیره لباس در جاى خود ثابت کنید تا به همان صورت خشک شوند. لباس‌‌‌‌های پشمی ‌‌‌را براى جلوگیرى از کشیده‌شدن و بلند‌شدن آستین‌‌ها از بند آویزان نکنید بلکه به صورت تخت(مسطح) روى سطح رخت آویز قرار دهید.

در مورد لباس‌‌های تریکوی نخی هم بهتر است قبل از آویختن روی بند، لباس را شکل دهید تا پس از خشک شدن حالت عادی خود را داشته باشد.