وزنه‌برداری بازاری با فروش سنگین
مهدی شفاخواه
نهایت دقت در خرید
فروشگاه سهند در مورد اجناسی مانند کتانی و لباس وزنه‌برداری که همان دو بنده وزنه‌برداری است اطلاعاتی به ما داده که لازم است به آنها اشاره شود: کالاهای وارداتی عموما از کشورهایی چون چین، انگلیس، آلمان و در بعضی موارد ویتنام به صورت عمده وارد کشور می‌شود و بعد از خریداری و قیمت‌گذاری از تاجران این عرصه به بازار محصولات ورزشی راه پیدا می‌کند.

در مورد لباس‌های داخلی هم بهتر است بدانید که بیشتر این لباس‌ها توسط خود فروشگاه‌های این بازار تولید می‌شوند و تولیدات داخلی این رشته کارخانه یا شرکت‌های مطرحی ندارد. پس بهتر است برای کالای ایرانی‌تان نهایت دقت را به خرج دهید و از فروشگاه‌های معروف و مطرح خرید بکنید.
در مورد نحوه فروش و میزان قیمت‌ها مانند میله‌ها هالتر و انواع وزنه‌ها و دیگر لوازم بدنسازی به فروشگاه جام در جام که در همین میدان قرار دارد رفتیم، فروشنده در مورد بازار محصولات نارضایتی‌هایی داشت، اما از این نارضایتی تنها به یک مورد اشاره کرد و آنهم نوسان قیمت در طول سال بود.
وی در ادامه افزود: فروش اجناسی چون تردمیل- وزنه- دمبل و لوازم دیگر بدنسازی در طول سال انجام می‌شود و فصل خاصی را به خود ندارد. بیشترین خریداران این محصولات هم باشگاه‌ها می‌باشند، زیرا این طور که به نظر می‌رسد کسی توانایی خرید این لوازم را برای خانه به صورت انفرادی ندارد و اگر هم بتواند خریدی کند شاید تا ۰۰۰/۱۰۰ تومان هزینه کند که برای چند ماه آن است و برای ادامه باید بازهم به خرید خود بیافزاید. پس بهتر است که در همان ابتدا به باشگاه‌های مربوط برود که این امر باعث کمتر شدن هزینه می‌باشد.
و در آخر لازم است بگوییم بیشتر محصولات در بازار ابزارآلات وزنه‌برداری (هالتر- وزنه‌های گوناگون) مربوط به تولیدات داخلی است.
وقتی که چند روز پیش از آغاز بازی‌های المپیک ۲۰۰۸ در بیجینگ چین خبر نرفتن رضازاده اعلام شد، بی‌اختیار بسیاری از مردم یک مدال طلا را از دست رفته دیدند، ولی امیدوار بودند که دیگر اعضای تیم وزنه‌برداری کشورمان جای خالی او را پر کنند.
با این حال بچه‌های تیم وزنه‌برداری تمام توان خود را به کار گرفتند، اما نتیجه به گونه‌ای رقم خورد که تیم وزنه‌برداری ما بی‌مدال بازگردد.
ولی به دلیل اینکه چندین سال است که فعالان این رشته ورزشی کام ملت را شیرین کرده‌اند نگاهی به این ورزش دیرپا انداخته‌ایم.
قدمت ورزش وزنه‌برداری را می‌توان به 4000سال پیش دانست البته در یونان باستان این ورزش به شکل امروزی نبود و بیشتر به صورت پرتاب وزنه و بلند کردن تخت‌سنگ به این ورزش می‌پرداختند. با گذشت زمان این ورزش هم تغییر کرد و هم به سایر کشورهای جهان وارد شد. به طور مثال در اروپا کشورهای اسکاندیناوی از اولین برگزارکنندگان مسابقات این رشته بوده‌اند. در زمان‌های گذشته این ورزش به شکل‌های عجیبی انجام می‌شده است. در این خصوص می‌توان به بلند کردن حیوانات و بردن آنها به بالای سر اشاره کرد و همچنین این ورزش یکی از راه‌های قوی‌تر شدن و قدرت‌نمایی محسوب می‌شد. وزنه‌برداری همچنین پیش از آنکه فدراسیون هم داشته باشد وارد المپیک شد.
در اولین دوره مسابقات المپیک در سال ۱۸۹۶ این ورزش در دو حرکت که در رده ورزش دو و میدانی قرار گرفته بود، برگزار شد. در همین سال‌ها قوانین ناقصی برای این ورزش تصویب شد و با گذشت چند سال بعد، فدراسیون جهانی برای این رشته دایر گردید.
در سال‌های بعد تغییرات بسیاری در این ورزش رخ داد مانند المپیک سال 1920 که این ورزش با پنج حرکت و در المپیک دوره بعد با سه حرکت انجام شد.
با گذشت این تغییرات فدراسیون جهانی برای این ورزش قوانین کاملی را در نظر گرفت و این ورزش به تکامل تدریجی در عرصه جهانی رسید.
ورود این ورزش به ایران به سال 1302 برمی‌گردد؛ نادری از نخستین افرادی است که برای پیشرفت این ورزش در کشور تلاش‌های بسیاری انجام داد و این ورزش به طور جدی در سطح کشور و همچنین ارتش آموزش داده شد.
در سال ۱۳۳۷ دفتر کنفدراسیون آسیا به ایران منتقل شد و بعد از این جابه‌جایی تغییر چشمگیری در روند پیشرفت این ورزش در کشور پدید آمد. در سال‌های پیش، ایران ستارگانی چون مرحوم نامجو و محمدنصیری‌نیا را به جهان معرفی کرد، اما بعد از آن وزنه‌برداری ایران بنا به دلایلی چند سالی دچار فترت شد و تقریبا طی هفت، هشت سال گذشته با ظهور ستارگانی نظیر شاهین‌ نصیری‌نیا، حسین توکلی و از همه طلایی‌تر حسین‌ رضازاده دوباره نشاط را به این ورزش بازگرداند. هرچند تیم وزنه‌برداری ایران نتوانست در المپیک به نتیجه دلخواه برسد، اما باز هم حضور قوی و باثبات خود را اعلام کرد و نوید روزهای آینده را داد.
اما می‌توان پرسش‌هایی نیز درخصوص این عدم نتیجه‌گیری مطرح کرد. مثلا رضازاده تا چند سال دیگر باید به این ورزش ادامه می‌داد و تنها امید ما برای کسب مقام می‌شد؟
اگر کمی دقت کنیم، می‌بینیم که برخلاف ورزش‌هایی چون کشتی، فوتبال و... این ورزش از محبوبیت چندانی در بین جوانان برخوردار نیست.
از دلایل اصلی که باعث کمبود مراجعین به این رشته است، می‌توان به کمبود امکانات و همچنین نبود کافی کلاس‌های آموزشی و همچنین عدم سرمایه‌گذاری و تبلیغات جهت کشش و گرایش به این ورزش اشاره کرد.
اگر کسی تمایل به انجام ورزش وزنه‌برداری را دارد باید به همان باشگاه‌های زیبایی‌اندام و بدن‌سازی برود و از مربیان این باشگاه‌ها تقاضای آموزش این رشته را کند.
از دیگر مواردی که می‌توان به آنها اشاره کرد بالا بودن هزینه‌های مربوط به این ورزش است. مانند شهریه کلاس‌های بدنسازی که در سطح شهر با نوسان جدی همراه است. مانند باشگاه‌های درجه یک که بیشتر در قسمت شمالی شهر هستند و هزینه آنها به ماهی 50000تومان هم می‌رسد و باشگاه‌های درجه2 که بیشتر در مرکز و جنوب شهر دیده می‌شوند و شهریه آنها از 10000تومان تا 30000تومان متغیر است.
باید بدانیم در کنار این هزینه‌ها ورزش وزنه‌برداری تا حدودی ورزش پرخرجی به شمار می‌آید به عنوان مثال می‌توان به هزینه‌های مربوط به تغذیه و لوازم اولیه اشاره کرد. اگر به طور حرفه‌ای این ورزش را ادامه دهیم، خواهیم دید که در این ورزش نیاز به داروهای کمکی برای پیشرفت بهتر داریم که این داروها هم برای خود بازاری جنجالی دارد و همین‌طور از قیمت‌های متفاوتی هم برخوردار است که از ۱۰۰۰۰تومان شروع شده و به ۱۰۰۰۰۰۰ هم خواهد رسید. اما درخصوص لوازم اولیه که این ورزش به آن احتیاج دارد می‌توان به کتانی استاندارد وزنه‌برداری و دوبنده یا لباس زیر مخصوص وزنه‌برداری اشاره کرد.
برای آگاهی از وضعیت بازار خرید و فروش این لوازم و همین‌طور هزینه‌ها و مشکلات این عرصه به اصلی‌ترین مرکز فروش لوازم ورزشی که میدان منیریه است، مراجعه کرده‌ایم.
مراکز خرید دیگری هم در سطح تهران وجود دارد مانند مجتمع ولیعصر که در خیابان ولیعصر قرار دارد و همین طور مراکزی در خیابان جمهوری و دیگر نقاط، اما توصیه می‌شود برای خرید کالای ورزشی به بورس آن که منیریه است، مراجعه کنید. زیرا در این بازار که مربوط به لوازم ورزشی است می‌توانید از کوچکترین تا اصلی‌ترین لوازم ورزشی را در تنوع‌های بسیار بیابید.
علی صیاد، از فعالان این بازار معتقد است که ورزش وزنه‌برداری به دلیل هزینه‌های مربوط و عدم اطلاع‌رسانی و تبلیغات لازم از سوی فدراسیون مورد استقبال عموم قرار نمی‌گیرد. ولی ورزشی چون فوتبال نیاز به هزینه چندانی ندارد و در هر جایی امکان این ورزش هست و برای آموزشی چون وزنه‌برداری نیاز به باشگاه‌ها وجود دارد که این مساله هزینه‌های بالایی را در طول سال رقم می‌زند. اما اگر کسی بخواهد که این ورزش را به صورت انفرادی و در خانه انجام دهد باید برای خرید لوازمی چون هالتر و وزنه‌های گوناگون و ... اقدام کند. ولی خرید برای خانه هم نیاز به حداقل 50000 تا 100000 تومان هزینه‌کردن دارد. از مشکلات دیگر فروش لوازم مربوط به این رشته می‌توان به بالا بودن هزینه‌ها نسبت به میزان درآمد مردم اشاره کرد و دیگری یکسان نبودن قیمت‌ها در طول سال است که باعث تورم و نوسان در فروش این محصولات است.
به دلیل اینکه این ورزش در میان عموم مردم هنوز از استقبال گرمی برخوردار نیست، نمی‌توان بر فروش یک نوع کالا آن هم کالای ورزش وزنه‌برداری تکیه کرد؛ چراکه این ورزش تنها در فصل تابستان از بازار پررونقی برخوردار است و در زمان‌های دیگر سال این رونق بازار دیده نمی‌شود.توصیه می‌شود افرادی که به صورت غیرحرفه‌ای و در طول سه ماه تابستان به این ورزش می‌پردازند، توجه کنند تا از اجناس کم‌ هزینه و بیشتر ایرانی استفاده کنند، زیرا برای آنها استفاده از اجناس خارجی و پرهزینه مقرون به صرفه نمی‌باشد.