مهدی طحانی
با توجه به مصوبه اخیر کنگره آمریکا در مورد تحریم صادرات بنزین به ایران و نقش این کالای اساسی در چرخه اقتصادی کشور، راه‌اندازی طرح‌های توسعه‌ای بنزین‌سازی از اولویت‌های اساسی دولت محسوب می‌شود.

در همین راستا راه‌اندازی طرح مجتمع بنزین‌سازی پالایشگاه نفت اصفهان به عنوان یکی از اصلی‌ترین این طرح‌ها، از اولویت خاصی برای دولت و کشور برخوردار است.یکی از مسائل جاری پروژه یاد شده تامین مالی آن است که روش‌های متنوعی برای آن متصور است. با توجه به مجمع فوق‌العاده اخیر شرکت که منجر به تنفس‌ شد و ادامه آن که فردا برگزار می‌شود، به نظر می‌رسد مدیریت پالایشگاه نفت اصفهان به دنبال تامین مالی آن از طریق انتشار اوراق مشارکت است.
تجربه انتشار اوراق مشارکت به منظور تامین مالی پروژه‌ها به وضوح نشان می‌دهد که هزینه‌هایی مانند بازارگردانی، کارمزد عاملیت، تبلیغات، پذیره‌نویسی طرح و مخاطرات بازخرید اوراق طی دوران استفاده از منابع آن و غیره با در نظر‌گرفتن خالص وجوه حاصل از انتشار آن، هزینه تامین مالی از طریق اوراق
یاد شده را نه 5/16‌درصد‌ بلکه به بالای 25‌درصد ارتقا می‌دهد. در ضمن با در نظر‌گرفتن مسائلی که در زمان تسویه اوراق در ارتباط با احتساب سود قطعی (با توجه به علی‌الحساب بودن سود پرداختی طی دوران استفاده) به وجود می‌آید به نظر می‌رسد تامین مالی از طریق اوراق مشارکت راه پرهزینه‌ای برای شرکت و سهامداران است. براساس اطلاعات موجود در صورت‌های مالی سال 87 این شرکت، خالص مطالبات از شرکت ملی پالایش و پخش (یکی از سهامداران اصلی) در حدود 5000‌میلیارد‌ریال است که به نظر می‌رسد در حال حاضر این مطالبات از رقم یاد شده بیشتر شده است.آنچه واضح است اینکه سهامدار اصلی به جای پرداخت بدهی‌های خود که می‌تواند جهت اجرای این طرح ملی استفاده شود به دنبال تامین مالی آن از جیب سایر سهامداران است. با توجه به واگذاری سهام پالایشگاه نفت اصفهان به بخش خصوصی نگاه قیم‌مآبانه شرکت ملی پخش و پالایش باید به این شرکت‌ها عوض‌ شود، زیرا جدا از تضییع حقوق سایر سهامداران، این امر منجر به بدبینی سرمایه‌گذاران به واگذاری‌های آتی پالایشگاه‌ها می‌شود.
در حال حاضر این سوال اصلی مطرح است که چرا پالایشگاه نفت اصفهان به جای وصول مطالبات خود از شرکت ملی پخش و پالایش که به راحتی نیاز مالی اجرای طرح را مرتفع می‌سازد، به دنبال تامین مالی پروژه از طریق انتشاراوراق مشارکت با هزینه مالی بالا و قبول تعهدات آتی است؟